Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Ενα χειμωνιάτικο πρωί..

Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε το κορμί
και μου ζητούσε μια απόφαση ηρωική.

Πήρα εφημερίδα και στυλό
βρήκα διαμέρισμα φτηνό
τρία νοίκια να το κλείσω
έπιπλα για να το ντύσω
και δεν θέλω να σε ξαναδώ

Ήρθε η νύχτα η σκληρή κι' εγώ
νοιώθω σαν απόκληρη εδώ
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
αλλά ντρέπομαι να σου το πω

Πώς χωρίς εσένα είμαι μισή
δεν πετιέται έτσι μια ζωή
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
μα με κυνηγάει μια φυγή

Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε
το κορμί και μου ζητούσεμια απόφαση ηρωική

Ελένη Βιτάλη

Υ.Γ: Αυτό το τραγούδι είναι αφιερωμένο στην "Lena_zip".. Δεν τα κατάφερα να πάω!!!

3 σχόλια ερωτευμένων/αγαπημένων:

xaroylita είπε...

Είμαι γαιδούρα, το ξέρω.. Συγχωρήστε με.. :))) Όποιος από τα μέλη μας, θέλει να αναρτήσει κάτι, μή διστάσει.. Και σήμερα και αύριο και όποτε.. Απλά ήθελα να αφιερώσω αυτό το τραγούδι.. Φιλάκια πολλά σε όλους...

lena_zip είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου. Αχ αχ αχ, πόσο με συγκινεί! Είναι ένα τραγούδι που αυτή τη στιγμή δεν ταιριάζει πια στη ζωή μου, αλλά ακόμα μου φέρνει δάκρυα στα μάτια. Τότε που ζούσα μια κατάσταση που του ταίριαζε, απλά σπάραζα με το άκουσμα της μουσικής μόνο. Το καλό αυτής της ιστορίας είναι ότι έβαλα μυαλό. Μου έμαθε πολλά. Όταν βγήκα από όλη αυτή την κατάσταση κατάλαβα ότι φτιαχτήκαμε για να χαμογελάμε. Και έτσι υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην του ξαναπροκαλέσω πόνο. Αχ, κακό είναι να ωριμάζεις πριν της ώρας σου, αλλά προσπαθώ να μην έχω παράπονο.
Ευχαριστώ και πάλι για την αφιέρωση. Φιλιά καλή μου Χαρουλίτα.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.