Όταν ακόμα υπάρχει...

  Οι ώρες , οι μέρες περνούν…προσπερνούν κάθε τόσο τις σκέψεις μου και η αίσθηση η ίδια. Ταξίδια δίχως τέλος, κάνοντας την θέληση να στοιχειώνει.
  Η ανασκόπηση της ψυχής έρχεται για να γυμνώσει την αλήθεια. Μα τίποτα δεν μεταφράζεται.
 Απλά τα θέλω μου, λευκοί οι χτύποι της καρδίας μου. Κι όμως δεν αντέχεται η μοναξιά
Ένα δίχτυ παρελθόντος…μια αμμοθύελλα αύριο και το κενό μετουσιώνεται αναζητώντας μια αγκαλιά.
 Φαίνεται πως την βρήκε μα δεν είναι δική της
  Έτσι μόνο μπορώ να βρίσκομαι εκεί που είσαι εσύ. Με τις ίδιες εικόνες που εσυ αντικρίζεις, τις ίδιες σκέψεις που εσύ κάνεις.
  Είσαι όσο φοβάμαι να ζητήσω από την ζωή, ότι υπάρχει μέσα μου και φοβάμαι να το βρω. Όσα με κάνουν να δακρύζω κάθε φορά που σε σκέφτομαι χωρίς να μπορώ να σ έχω.
  Κ όμως με ταξιδεύεις σε ένα κόσμο χωρίς λογική, προσπαθώντας σε κάθε κοιλότητα της σκέψης σου, να βρω το καυτό πέρασμα της λύτρωσης.

  Έχουν περάσει χρόνια, κ όμως είμαι ακόμα εδώ. Με χιλιάδες σκέψεις και ανεκπλήρωτες ανάγκες. Ανάγκες που εσύ μου δημιουργείς.
  Δεν φταις για κάτι, πίστεψε με!! Μα ούτε κ εγώ.
  Ήσουν πάντα μέσα μου, κάθε φορα με διαφορετικό τρόπο και εγώ σε άφηνα… σε άφηνα για να μπορώ να νιώθω. Να νιώθω κάτι που ίσως δεν γίνει ποτέ δικό μου. Είσαι μακριά μου κι όμως εσύ υπάρχεις.
  Έρχεσαι μέσα στην μοναξιά μου και στην απέραντη σιωπή.Γίνεσαι ουράνιο τόξο και φωτίζεις τα όνειρα μου!
  Τίποτα δεν είναι όπως πριν. Ο χρόνος κυλά σημείο αναφοράς του ΕΣΥ!!!
  Μην ρωτήσεις πότε άρχισαν όλα αυτά!! Δεν ξέρω!
  Μια στιγμή,. Ένα κοίταγμα και ο χρόνος σταμάτησε

  Σ ευχαριστώ που υπάρχεις!
Σ ευχαριστώ που με κάνεις να ονειρεύομαι!

Κρατάς την καρδιά μου…το νιώθεις?