Οἱ μορφὲς τής ἀγάπης (ἀπόσπασμα)

Ἡ ἀγάπη εἶναι ἕνα ἀναπόσπαστο κόμματι τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι πολυδιάστατη καὶ ἀλλάζει μορφὲς ἀπὸ ἄνθρωπο σὲ ἄνθρωπο. Μπορεῖ νὰ εἶναι ἐρωτική, φιλικὴ ἀλλὰ καὶ ἡ  καλλίτερη ὅλων, μητρική.

Γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ζήσει  κάποιος τὴν ἀγάπη ὅπως πραγματικὰ εἶναι, σὲ ὅλη της τὴν ὁλότητα, θὰ πρέπει νὰ ἀφήσει τὸν ἑαυτὸν τοῦ ἐλεύθερο, νὰ τὴν καλοδεχθεῖ καὶ νὰ τὴν ἀπολαύσει ὡς τὴν τελευταία της σταγόνα. Ὅσο πιὸ πολὺ πίνει ἀπὸ τὸ ποτήρι αὐτὸ τῆς ἀγάπης, τόσο πιὸ πολὺ μεθᾶ καὶ ἴσως μέσω αὐτῆς νὰ φτάσει μέχρι καὶ τὸν Θεό.

Ἔχουν γίνει φοβερὰ ἐγκλήματα στὴν ἱστορία στὸ ὄνομα τῆς ἀγάπης. Ἔχει ὑμνηθεῖ ἀπὸ πολλοὺς σὲ ὅλες της τὶς μορφές· ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν Θεό, ἀπὸ τὸν Καζαντζίδη γιὰ τὴ μανὰ καὶ τὴν ξενιτιὰ ἕως τὴν Πολυδούρη γιὰ τὴν ἀνεκπλήρωτή της ἀγάπη γιὰ τὸν Καρυωτάκη…

Nescentes Morimur

When a Love Story ends...

I sit before her. I sit and I stare at the stone, at her name, at the dates of her life, at the words, You were Loved, at the words You were Loved. I sit before her and I remember the first time we met she smiled and said hello we were standing in line at the clinic medical unit and she turned around and she smiled and she said hello.

I remember our first cigarette she said want a smoke, tough guy and she laughed at me. I remember the first time we were alone she came upon me in the woods I was broken and she held me and said you'll be okay, you'll be okay, and as long as she held me I was okay.

I remember our first kiss, the way she tasted, her breath, the smell of her skin, the way my heart beat, beat, beat. I remember every minute of our time, every minute spent hiding from people who told us we shouldn't be together, every conversation, every kiss. I remember her eyes thosebeautiful blue eyes like deep water, I remember staring into those eyes and knowing. I remember how her hand felt small and fragile and stronger than I thought it could be. I remember her hair long and black a beautiful mess she used to hide it from the world with a baseball cap.

I remember her smooth cold pale skin like marble the way my hands felt as they moved around it. I remember the scars on her wrists I thought were behind her. I remember crying with her and for her and because of her. I remember laughing with her and for her and because of her. I remember the peace I knew with her, the security I knew with her, the strength I knew with her, the hope I knew with her, the love I knew with her. I knew love with her, love like nothing before it. We had dreams,
plans, we were going to spend our lives together.

We carried each other through blackness and I thought through death and I was wrong. She did what she did. I don't hate her for it anymore. I'm going to do what I'm going to do. I start to cry. Some of the tears are sadness and sorrow, some
are pain and rage, some are for loss, some for forgiveness and some of them, the best of them, are because I am fortunate to have known her at all. I lean toward the stone where she lies and I cry and I whisper I love you, Lilly, and I'll be back to see you, I love you, I'll miss you and I'll be back. I stand and I walk away.
It's time to go.

(text taken from the book: My Friend Leonard by James Frey)

 It's time to go on...Margit, a blog reader...

Ο έρωτας δεν περνά όσον περνούν τα χρόνια...

Eιναι η πρωτη μου φορα που γραφω κατι δημοσια, η καλυτερα, ειναι η πρωτη φορα που μιλαω σε καποιους για μενα... Ειμαι 18 χρονων και δεν εχω κανει σχεση η μαλλον δεν εχω κανει μια σχεση που να με γεμιζει... Πιστευω πως ειχα ερωτευτει πριν 4 χρονια και πως ειμαι ακομα ερωτευμενη μαζι του. Ας τα πω απο την αρχη.
Τον Γιαννη τον γνωρισα στο γυμνασιο και μου αρεσε. Μιλουσαμε λιγο μεσω hi5, τοτε να φανταστειτε, και ενα "γεια" στο σχολειο. Εμαθε απο καπου οτι μου αρεσει και κοψαμε επαφη. Μετα απο αρκετο αρχισαμε να μιλαμε λιγο παλι και μαθαινω οτι του αρεσει η κολλητη μου. Εννοειται πως στενοχωρηθηκα, ζηλεψα, με πηρε απο κατω αλλα δεν ειπα τιποτα. Αυτος δεν ηξερε οτι μου αρεσει ακομα και η κολλητη μου το σκεφτοταν. Επειδη ομως το σκεφτοταν πολυ και δεν ηξερε τι να κανει και τι να του πει, μου ειχε πει να του εξηγησω οτι ειναι σε δυσκολη φαση και ετσι σιγα - σιγα ξαναηρθα κοντα με τον Γιαννη.
Εκεινο το διαστημα μιλουσαμε συνεχεια του ανοιχτηκα πολυ για διαφορα θεματα. Μαλλον θα εχετε βρεθει και εσεις σε αυτην την θεση να ειστε πολυ κοντα με αυτον που θελετε αλλα να μην τον εχετε. Να φαινεται οτι νοιαζεται για σας αλλα μαλλον μονο φιλικα. Ειχαμε ερθει τοσο κοντα που νομιζα οτι με εβλεπε και αυτος διαφορετικα αλλα δεν μιλησα για αυτο γιατι δεν ημουν σιγουρη και δεν ηθελα να χαλασει η "φιλικη" εστω σχεση που ειχαμε. Ουτε αυτος δεν ειπε τιποτα ξεκαθαρα. Αρα ισως να ηταν και στο μυαλο μου οτι μπορει να με εβλεπε διαφορετικα. Με τον Γιαννη ομως αραιωσαμε λιγο πριν δωσει πανελληνιες μέχρι που αρχισε να μιλαει με μια αλλη και τελικα εκανε σχεση μαζι της για 1 χρονο.
Τωρα σπουδαζουμε και οι δυο σε διαφορετικες πολεις και βρισκομαστε πολυ σπανια.. Η τελευταιο φορα που μιλησαμε ηταν μεσα στις γιορτες που ειχε ερθει κατω απο το σπιτι μου και μιλουσαμε. Και εκει που νομιζα οτι μαλλον μου ειχε φυγει αυτο που ενιωθα, οταν με αγκαλιασε, οταν μου επιανε το χερι τις 3 ωρες που καθισαμε στην εισοδο του σπιτιου μου, καταλαβα οτι εκανα λαθος. Οτι ακομα και να μην εχει γινει τιποτα μεταξυ μας εγω νιωθω πολλα για αυτον. Παραλογο δεν ειναι αυτο; Μετα απο τοσο χρονια; Ναι δεν του αρεσω απο ο,τι φαινεται. Αλλα ποτε θα βρω τον τυπο που θα τον ερωτευτω και θα με ερωτευτει με τον ιδιο τροπο; Ποτε θα νιωσω εγω "τι εστι ερωτας"; Δεν ειμαι τοσο ομορφη αντικειμενικα αλλα δε λενε οτι "ο καθενας ειναι ομορφος απλα σε διαφορετικα ματια"; Ειμαι ντροπαλη, κλειστη και οσες σχεσεις εχω προσπαθησει να κανω δεν πηγαν καλα γιατι δεν ενιωθα ανετα μαζι τους. Πρεπει να βρω τροπο να ξεκολλησω απο τον Γιαννη και η σχεση ισως ερθει καποια στιγμη απο μονη της...


ευχαριστώ που με ακούσατε,
μία Αναγνώστρια