Ένας μήνας γεμάτος αγάπη....

  Καλό μήνα σε όλους.....
πάντα αυτό το μήνα νιώθω καλύτερα.Επηρεάζομαι από τις γιορτές, τα φωτάκια, τη γέννηση του Χριστού και από όλη αυτή την ατμόσφαιρα.Με πιάνει μια συγκίνηση,μια καλοσύνη-όχι ότι γενικά είμαι κακιά-απλά νιώθω μέσα μου μια ζεστασιά διαφορετική από τους άλλους μήνες.
 Θα ήθελα να σας πω τι κάνω εγώ κι αν θέλετε κάντε τα και σεις,δεν έχετε να χάσετε και τίποτα.Καταρχήν επενδύστε στις ανθρώπινες σχέσεις. Προσπαθείστε να έρθετε πιο κοντά με τους ανθρώπους.Όχι απαραίτητα με τους δικούς σας, αλλά και με άτομα που δεν είστε και κολλητοί.
 Κάντε πράγματα για να νιώθετε ζωντανοί.Γυμναστείτε,καλέστε φίλους για ένα κρασάκι,παίξτε επιτραπέζια με τα παιδιά,φτιάξτε κουλουράκια.
 Ζήστε την κάθε στιγμή.Στολίστε το δέντρο με τους φίλους σας,τυλίξτε δώρα,πηγαίντε για ψώνια-ή έστω για οφθαλμόλουτρο στις βιτρίνες-.
 Μην σταματάτε να μαθαίνετε.Φτιάξτε μια νέα συνταγή κουραμπιέδων ή μελομακάρωνων και όχι την καθιερωμένη τη δική σας.Φτιάξτε στολίδια από πηλό,δημιουργήστε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο από κλωνάρια και φωτάκια. βάψτε το ασημένιο και μοστράρετέ του γλειφιτζούρια-μπαστουνάκια και ρίξτε του γύρω ανέμελα κουκουνάρια που θα έχετε πάλι βάψει ασημένια...
 Δώστε στον εαυτό σας την ευκαιρία να γίνετε παιδί. Πηγαίντε σε μια παιδική χαρά και στροβιλιστείτε στους παιδικούς ρυθμούς...πηγαίντε ακόμη και σε λούνα παρκ ή σε μια παιδική θεατρική παράσταση....Ζήστε μοναδικά....μην επηρεάζεστε από την κρίση,θέλουν να μας κάνουν άχαρα ρομπότ-αντισταθείτε!....προσπαθείστε να νιώσετε,να γεμίσετε μπαταρίες και με το νέο έτος να ριχτείτε σε νέες περιπέτειες...
 Καλά Χριστούγεννα κι Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος!!!!

Η αγάπη που έχει εκλέιψει..

Είμαι επί πολλών ημερών εδώ και κοιτάζω πόσο πολύ ερήμωσε το blog μας. Ενώ έσφιζε από ζωή και από γραφτά γεμάτα έρωτα και πόνο, ξαφνικά χαθήκαμε.. Όπου και να κοιτάξω, έξω από το παράθυρο, το ταβάνι του άδειου μου δωματίου και σε παλιές φωτογραφίες, αλλά έμπνευση καμμιά.. Ίσως η σύγχρονη αυτή εποχή δεν μας επιτρέπει να σκεφτούμε καθαρά, δεν μας αφήνει περιθώρια να αφήσουμε την φαντασία μας ελεύθερη. Χαμένοι μέσα στις εικονικές αγκαλιές, στον πλαστικό και στον γυάλινο έρωτα της τηλεόρασης, δοσμένος απλόχερα μέσω των φθηνών τηλεοπτικών προϊόντων. Πριν καιρό, μακρυά από την άγρια, καινή σελίδα της οικονομικής κρίσης, θέλαμε να είμαστε συνέχεια έξω από το σπίτι. Μακρυά από την κλεισούρα και τους ανθρώπους μας, αλλά χωμένοι σε γυάλινα και τουβλένια καταστήματα, περιτρυγυρισμένοι από φωνές αγνώστων και καπνό. Τώρα, ρωτάμε τους εαυτούς μας και τους φίλους μας και η απάντηση είναι καινούρια "σήμερα θα είμαι στο σπίτι"· επιτέλους.. Αλλά έχω αρχίσει να πείθομαι πώς αυτό ήταν που θέλαμε τελικά περισσότερο. Να μείνουμε σπίτι.. Να κάτσουμε στο σαλόνι και στην κουζίνα. Να ακούσουμε μουσική και να παίξουμε λίγο πιάνο. Να κοιτάξουμε έξω από το παράθυρό μας, και, αν είμαστε τυχεροί, να δούμε το φεγγάρι να ανατέλλει και να λάμπει πορτοκαλί στην αρχή και έπειτα χρυσό. Ολόκληρο ή όχι· δεν πειράζει. Να περάσουν σκέψεις και αναμνήσεις και να σκεφτούμε το τι κάνουμε, τι θέλουμε να κάνουμε· και να αναλογιστούμε το πώς το κάναμε.. Και πίσω, σε ένα όμορφο πικ-απ να παίζει το αριστούργημα του Beethoween και η όμορφη, παλιά φωνή της μερκούρης να σου χαϊδεύει τ' αφτιά με την εξομολόγησή της... και να σκέφτεσαι από μέσα σου καθώς κοιτάς το όμορφο φεγγάρι· τι θέλει να μου πει η μαυροφορεμένη;


1 2 3

Πάει καιρός..

Αν και σκονισμένο το blog μας, ακόμα αγαπημένο.
Δεν νομίζω πως είμαι ο μοναδικός που περνά καμμιά φορά και ρίχνει μια ματιά για να δει κάποια καινούρια δημοσίευση. Μπορεί να χαθήκαμε από το ερωτικό blog μας αλλά τα συναισθήματά μας δεν χάνονται ποτέ. Και όταν περνάμε από 'δω σκεφτόμασταν πόσο ωραία θα ήταν να ξαναγράφαμε κάτι για τον έρωτα, αλλά ποτέ δεν βρίσκουμε τα λόγια, ακόμα και τον χρόνο.
Τώρα δεν θα γράψω για τον έρωτα, αλλά ένα απλό γεια σε όλους μας, μετά από αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα.

Σε όσους ακόμα διαβάζουν το blog μας, αφιερώνω το παρακάτω απαλό κομμάτι και τις όμορφες φωτογραφίες του!

Τι είναι η αγάπη;;;;;

Δεν είναι συμπόνοια,μήτε καλοσύνη.
Στη συμπόνοια είναι δύο,αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο,αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
                            Μα στην αγάπη είναι ένας.

                        Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα.

                                      Δεν ξεχωρίζουν.

Το εγώ κι εσύ αφανίζονται.

ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ...

Σκέψεις....ερωτικές...

            Ο έρωτας κάνει τον άνθρωπο να αφήνει το φαγητό του,τον ύπνο του,τη δουλειά του,την ησυχία του.Πολλοί άνθρωποι τον φοβούνται επειδή όταν έρχεται γκρεμίζει ότι παλιό βρίσκει μπροστα του.Κανείς δεν θέλει να αποδιοργανώνεται ο κόσμος του.γι αυτό πολύς κόσμος κατορθώνει να θέτει υπό έλεγχο αυτή την απειλή και να κρατήσει όρθιο ένα σπίτι ή μια σχέση που έχει πλέον ρημάξει.Είναι οι μηχανικοί των περασμένων πραγμάτων,άλλοι άνθρωποι σκέφτονται ακριβώς το αντίθετο,παραδίνονται χωρίς δεύτερη σκέψη προσδοκώντας στον έρωτα λύσεις για όλα τους τα προβλήματα.φορτώνουν στον άλλο όλη την ευθύνη για την ευτυχία τους και όλο το φταίξιμο για τη δυστυχία τους.Είναι πάντα μέσα στην ευφορία επειδή έχει συμβεί κάτι υπέροχο ή μέσα στην κατάθλιψη επειδή έγινε κάτι απροσδόκητο που τα κατέστρεψε όλα.Να διώξεις μακριά τον έρωτα ή να του παραδοθείς τυφλά;ποια από τις δύο στάσεις προξενεί το μικρότερο κακό;;;;;;δεν ξέρω...εσείς;;;;

       

Έχουμε να γράψουμε τόόόόσο καιρό,που είναι κρίμα!!!

      Θα ήθελα να πω σε όλους Χρόνια Πολλά και Χριστός Ανέστη!!εύχομαι το θείο φως της Ανάστασης να λάμψει στη ζωή σας και όλου του κόσμου οι χαρές να είναι πάντα μαζί σας!!!