Δεν είναι συμπόνοια,μήτε καλοσύνη.
Στη συμπόνοια είναι δύο,αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο,αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένας.
Στη συμπόνοια είναι δύο,αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο,αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένας.
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα.
Δεν ξεχωρίζουν.
Το εγώ κι εσύ αφανίζονται.
ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ...
