Να με θυμάσε

Δεν με αφήνεις να σου πώ οτι θέλω να ακούσεις κλείνεις το τιλέφωνο λες και πια δεν είμαι εδώ μένω στο ακουστικό μιλόντας μόνος τελιώνοντας αυτα που θέλω να σου πώ αλλα για ακόμα μια φορά εσύ δεν είσαι εκεί δεν με ακούς χάνεσε στο πάτημα ενώς κουμπιού...αυτο το καταραμένο κουμπί...Έρχεσε μετά κοντά λες και είναι όλα μια χαρά νιώθω ωραία μαζί σου και περνάω ευχάριστα κάθε στιγμή που είσαι δίπλα μου αλλά και πάλι κάτι μέσα μου βαθιά με πονάει...γιατί να υπάρχει αυτός ο πόνος ενώ περνάω τέλεια την κάθε μου στιγμή?έψαξα άτομα να με παριγωρίσουν αλλά κανένας δεν τα κατάφερε γιατί πολύ απλά αυτά που είχα να πω δεν μπόρεσα να τους τα μεταδώσω γιατί αυτα τα λόγια ήταν γραμμένα μόνο για σένα μόνο εσύ μπορούσες να τα ακούσεις και να με καταλάβεις...αλλά πάει έσβισαν και αυτά με το πέρασμα του χρόνου... χάθικαν και αυτά σαν μια ανάμνιση κακί που δεν θέλεις να θυμάσε...βρίσκονται μέσα στο μυαλό σου αλλά ποτέ δεν θέλεις να τα φέρεις στην επιφάνια...τελικά αυτος ο αποχωρισμός δεν ήτανε γραφτός...εμείς διαγράψαμε την λέκση σαγαπώ μέσα απο τις καρδίες μας και στην θέση της αφήσαμε μια καθημερινή απλή αλλα ταυτόχρονα με πολλά μυστικά πίσω της φράση...να με θυμάσε<3>