Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Το δικό μου ηλιοβασίλεμα

Ένα τέτοιο φαινόμενο όπως αυτό είναι κάτι που το συναντάς συχνά....αλλα κάθε φορά δν χορταίνεις να το βλέπεις.Βλέπεις τον ήλιο να βυθίζεται μέσα στην θάλλασα μέχρι το επόμενο πρωί που αναδίετε μέσα απο την ήρεμη πρωινή θάλλασα ταράζοντας τα νερά της.Η πρώτες ηλιαχτίδες που πέφτουν σε αυτή την ώρα της "αναγέννησης" του ήλιου σχιματίζουν μια αχτιδα που όλα και μεγαλώνει μέχρι να φωτήσει τα πάντα.
Κάπως έτσι νομίζω οτι είναι πλέον η αγάπη μου....κρίφτηκε πίσω απο κακές συνεχόμενες σιγκιρίες πέρασε πολλά αλλά ήταν εκεί δεν χάθηκε.Στάθηκε.Κράτησε.Και πλέον έχει "φωτήσει" όλη την ψυχή μου και ξέρω οτι αξίζει.
'Αυτό είναι το δικό μου ηλιοβασίλεμα'

3 σχόλια ερωτευμένων/αγαπημένων:

efhbos είπε...

φενετε ειναι απο τα λιγα ηλιοβασιλεματα που αξιζει κανεις να καθετε να δει!!!Βρηκα και εγω ενα ηλιοβασιλεμα...αλλα...οπως και ο ηλιος...ειναι και αυτο τωρα μακρια!!!

καλο σου μεσημερι!

!sweety! είπε...

Εμένα πάλι το ηλιοβασίλεμα με κάνει να μελαγχολώ...Το τέλος ακόμη μιας μέρας την ώρα του λυκόφωτος...Κι όμως έτσι όπως το παρουσιάζεις μοιάζει πολύ αισιόδοξο!
Όσο για την αγάπη στην οποία αναφέρεσαι είναι πολύ καλό το γεγονός πως κατάλαβες ότι αξίζει!
Τι να πούμε κι εμείς που ενώ ξέρουμε πως δεν αξίζει(ή τουλάχιστον έτσι μας δείχνει αυτός που αγαπάμε)επιμένουμε...
Καλό απογευματάκι!!!!!

sykaki είπε...

Είναι μόναδικο να μπορεις να βρεις το ηλιοβασιλεμα σου ειναι ακομα πιο σημαντικο να μπορεις να το βλέπεις ακόμα και οταν είναι μακρια σου και να μπορεις να αισθανεσε τυχεροσ ακομα ακομα που σου δοθηκε η ευκαιρια να το κοιταξεις



φιλια καλοκαιρινα και βρόχινα που λεει και μαι φιλη ''της βροχής''