Αχ και να 'ξερες σε τι μπελάδες με έβαλες.
Μου πήρε καιρό να ξεπεράσω το προηγούμενο σοκ.. "With love"..
Και τώρα αυτό, το καινούριο.
Ήδη τίποτα δεν είναι πολύ καλά.
Όλα φαίνονται να πηγαίνουν προς την καταστροφή. Και εκεί που ψάχνω μια λύση, τουλάχιστον μια απάντηση στο γιατί γίναμε έτσι, ξαφνικά γίνεται αυτό.
Αφού με ξέρεις.. Δεν με σκέφτηκες ούτε στιγμή..; Το πως θα νοιώσω; Ήξερες ότι θα νευριάσω, και ότι θα φουντώσω.
Να 'ναι καλά η Παναγίτσα, που μου είπε να κάνω υπομονή, και να μη πω κουβέντα. Και δεν μίλησα. Αλλά κάποια στιγμή δεν άντεξα. Κι εγώ άνθρωπος είμαι. Δεν είναι δικαιολογία, είναι δεδομένο.
Ακόμα και τώρα που το γράφω, τόσες ώρες περάσανε, ξεφυσάω.
Πόσοι θα διαβάσουν άραγε τι γράφω; Λίγοι; Ελάχιστοι; Και πόσοι από αυτούς νοιώσανε, ό,τι νοιώθω κι εγώ τώρα;
Το στομάχι μου, και ένα σφίξιμο στο στήθος.
Ειλικρινά, με ενόχλησε πάρα πολύ. Ήξερες ότι θα με ενοχλήσει.
Και τώρα κάθομαι σαν τον ηλίθιο, και από τη μια στιγμή που ήμουν καλά, σκεπτόμενος τι μπορεί να γίνει. Ούτε να το γράψω δεν θέλω. Ούτε καν να το σκέφτομαι.
Τι νέα δοκιμασία είναι αυτή; Αντοχής νεύρων; Καταπίεσης συναισθημάτων;
Νοιώθω σαν να έρχεται η καταστροφή. Μια απειλή.
Σάμπως νομίζεις ότι μέχρι τώρα λίγα είδαν τα μάτια μου; Ή μήπως ότι εγώ δεν έκανα ποτέ έτσι;
Έτσι και χειρότερα. Και τώρα πληρώνω, αυτό το πράγμα που ήμουν τότε. Αν δεν μπορώ να εμπιστευτώ έναν φίλο μια φορά, έναν άγνωστο δεν μπορώ 100.
Όσο σκέφτομαι, πως αυτά που είπα, βγαίνουν αληθινά. Όσο σκέφτομαι και σκέφτομαι..
Και τι καταλαβαίνω..;
Γιατί αλήθεια αυτό είδα, ότι όποτε μιλά κάποιος για τα συναισθήματά του, πληγώνεται περισσότερο. Και πάντα μου λες: Έλα, σε παρακαλώ, πες μου τι έχεις.. Και εγώ, ο μαλάκας, σου λέω ακριβώς, τι είναι και πως είναι. Ακριβώς ό,τι σκέφτομαι. Και σαν απάντηση πέρνω πάντα: "Αχ, γιατί το νομίζεις αυτό;"
Τι θες λοιπόν να σου απαντήσω; Αυτό νοιώθω, αυτό σου λέω. Με ρώτησες και είμαι απλά ειλικρινής μαζί σου. Αλλά αφού έτσι πρέπει, έτσι θα το κάνω. Θα βρω κι εγώ έναν πνευματικό να του τα λέω, να ησυχάζω. Γιατί, με το να ανοίγω την καρδιά μου και τα θέλω μου, δεν κερδίζω τίποτα παρά μόνο απογοήτευση από τον ίδιο μου τον εαυτό.
Δίπλα μου έχω ένα ποτήρι μικρό Metaxa. Δεν ήθελα να το πιω μπροστά σου, για να μη με νομίζεις για μέθυσο, ή για ανεύθυνο. Τώρα όμως πήγες για ύπνο, δεν είσαι εδώ.
Στην υγεία μου
Μου πήρε καιρό να ξεπεράσω το προηγούμενο σοκ.. "With love"..
Και τώρα αυτό, το καινούριο.
Ήδη τίποτα δεν είναι πολύ καλά.
Όλα φαίνονται να πηγαίνουν προς την καταστροφή. Και εκεί που ψάχνω μια λύση, τουλάχιστον μια απάντηση στο γιατί γίναμε έτσι, ξαφνικά γίνεται αυτό.
Αφού με ξέρεις.. Δεν με σκέφτηκες ούτε στιγμή..; Το πως θα νοιώσω; Ήξερες ότι θα νευριάσω, και ότι θα φουντώσω.
Να 'ναι καλά η Παναγίτσα, που μου είπε να κάνω υπομονή, και να μη πω κουβέντα. Και δεν μίλησα. Αλλά κάποια στιγμή δεν άντεξα. Κι εγώ άνθρωπος είμαι. Δεν είναι δικαιολογία, είναι δεδομένο.
Ακόμα και τώρα που το γράφω, τόσες ώρες περάσανε, ξεφυσάω.
Πόσοι θα διαβάσουν άραγε τι γράφω; Λίγοι; Ελάχιστοι; Και πόσοι από αυτούς νοιώσανε, ό,τι νοιώθω κι εγώ τώρα;
Το στομάχι μου, και ένα σφίξιμο στο στήθος.
Ειλικρινά, με ενόχλησε πάρα πολύ. Ήξερες ότι θα με ενοχλήσει.
Και τώρα κάθομαι σαν τον ηλίθιο, και από τη μια στιγμή που ήμουν καλά, σκεπτόμενος τι μπορεί να γίνει. Ούτε να το γράψω δεν θέλω. Ούτε καν να το σκέφτομαι.
Τι νέα δοκιμασία είναι αυτή; Αντοχής νεύρων; Καταπίεσης συναισθημάτων;
Νοιώθω σαν να έρχεται η καταστροφή. Μια απειλή.
Σάμπως νομίζεις ότι μέχρι τώρα λίγα είδαν τα μάτια μου; Ή μήπως ότι εγώ δεν έκανα ποτέ έτσι;
Έτσι και χειρότερα. Και τώρα πληρώνω, αυτό το πράγμα που ήμουν τότε. Αν δεν μπορώ να εμπιστευτώ έναν φίλο μια φορά, έναν άγνωστο δεν μπορώ 100.
Όσο σκέφτομαι, πως αυτά που είπα, βγαίνουν αληθινά. Όσο σκέφτομαι και σκέφτομαι..
Και τι καταλαβαίνω..;
Γιατί αλήθεια αυτό είδα, ότι όποτε μιλά κάποιος για τα συναισθήματά του, πληγώνεται περισσότερο. Και πάντα μου λες: Έλα, σε παρακαλώ, πες μου τι έχεις.. Και εγώ, ο μαλάκας, σου λέω ακριβώς, τι είναι και πως είναι. Ακριβώς ό,τι σκέφτομαι. Και σαν απάντηση πέρνω πάντα: "Αχ, γιατί το νομίζεις αυτό;"
Τι θες λοιπόν να σου απαντήσω; Αυτό νοιώθω, αυτό σου λέω. Με ρώτησες και είμαι απλά ειλικρινής μαζί σου. Αλλά αφού έτσι πρέπει, έτσι θα το κάνω. Θα βρω κι εγώ έναν πνευματικό να του τα λέω, να ησυχάζω. Γιατί, με το να ανοίγω την καρδιά μου και τα θέλω μου, δεν κερδίζω τίποτα παρά μόνο απογοήτευση από τον ίδιο μου τον εαυτό.
Δίπλα μου έχω ένα ποτήρι μικρό Metaxa. Δεν ήθελα να το πιω μπροστά σου, για να μη με νομίζεις για μέθυσο, ή για ανεύθυνο. Τώρα όμως πήγες για ύπνο, δεν είσαι εδώ.
Στην υγεία μου
4 σχόλια ερωτευμένων/αγαπημένων:
Συνοικέσια με τις στεναχώριες έχεις κάνει μου φαίνετε!
pali kala pou eisai k esy k gelame...
Ωραία τα γράφεις. Συμφωνώ με όλα. Μόνο μην πίνεις όταν είσαι στενοχωρημένος, γιατί μετά θα επιδιώκεις να στενοχωριέσαι για να πίνεις...
Σ ευχαριστώ Stiliano.
Όντως εκείνη τη μέρα ήμουν σε πολύ άσχημη διάθεση.
Αλλά δεν το είχα σκεφτεί έτσι για τη στεναχώρια και το ποτό. Σ ευχαριστώ για τη συμβουλή.
Θα τα πούμε και στο blog σου. Θα περάσω κάποια στιγμή. Να περνάς και απο δω πιο συχνά.
Δημοσίευση σχολίου