Οδός Αναγεννήσεως...

Ποσο μαγικο φανταζει το παλιο εκεινο σπιτι στην οδο Αναγεννησεως…Ενα μικρο διαμερισμα μιας παλιας πολυκατοικιας.Που δεν την πιανει το ματι σου..μα το πιανει η καρδια !Εκει μετακομισα μετα το διαζυγιο..Επιπλα ,ρουχα,οικιακος εξοπλισμος και μια ελπιδα για ενα καλυτερο αυριο.Αδεια η καρδια,αδεια τα συναισθηματα,αδειο το βλεμμα…Μοναξια παντου και ο εντονος ηχος της σιωπης τριγυρνουσε παντου και μου φωναζε με τη δκη της ελεγεια οτι ολα αλλαξαν.Τιποτε δεν θαναι πια το ιδιο..Περασε ενας χρονος…Εβγαινα εξω, να ανασανω ηθελα,θαρρεις κι ειχα αναγκη να νοιωσω οτι ο αερας εκει εξω θα μου ξαναεδινε πισω το χαμενο χρονο σαν ενα αερινο σιροπι..κι ολα θ αλλαζαν ..Σ…. τον λεγανε…συστηθηκαμε…το βλεμμα του το ενοιωθα να κολλαει πανω μου σαν εκεινα τα εντομα που δεν ξεκολλανε απ το δερμα σου..Καθισε διπλα μου..Ημαστε μεγαλη παρεα μα ενοιωθα να ειμαστε οι δυο μας!!Λιγα τα λογια πολλες οι σκεψεις!!Ενοιωσα ενα κυμα χαρας να πλημυριζει το αιμα μου!!Μου μιλουσε κι εγω ειχα καρφωθει στα πελωρια πρασινα ματια του και αισθανθηκα οτι βρηκα το λιμανι μου το απαγγειο μου!!ταιριαζμε σε ολα ,στα θελω,στα πρεπει,στα δεν πρεπει ,στην αποψη για τη ζωη σε ολα..Πηρε ζωη η ζωη μου, το σπιτι μου,η ψυχη μου,γεμισε η αγκαλια μου!!καθε μερα που περνουσε ενοιωθα να γεμιζω κι αλλο…απο αγαπη απο ερωτα απο ευτυχια..Ζησαμε μαζι,προχωρησαμε..σ εκεινο το σπιτι με τα παλια τα σκουριασμενα καγκελα,με τη μυρωδια απ τη σκουρια διπλα…μα εμεις ειχαμε το χωρο μας ηταν η φωλια μας!!Περασαν δυο χρονια??μετακομισαμε..αφησαμε το παλιο μας το σπιτακι κι πηραμε καινουργιο..με ολες τις ανεσεις μεγαλο,ευαερο,με ολα τα κομφορ!!Ζουμε καλα…ζουμε??Που ειναι εκεινο το σπιτακι,η γωνια μας?η φωλια μας?τα σκουριασμενα καγκελα?μα η καρδια γεματη?Περνωντας κατω απ το παλιο το σπιτι στην οδο Αναγεννησεως….μια μαχαιρια καρφωνεται στην καρδια μου..νοσταλγω εκεινη την Αναγεννηση στη ζωη μου!!



γράφτηκε από παπαρούνα