Εκείνη η νύχτα θα μου μείνει αξέχαστη..
Εσύ απέναντί μου, αμήχανη.. Εγώ το ίδιο.. Εσύ έπαιζες με τα γυαλιά σου, ενώ εγώ γελούσα νευρικά.. Και στην μέση ένας τρίτος, που απλά ήταν περαστικός. Η επόμενη νύχτα, ήταν μόνο η αρχή.. Δύο αρχές.. Δύο νύχτες συγχωνεύονταν σε μία.. Και μόνο λίγη ώρα μου απέμενε κάθε φορά να σε έχω στην αγκαλιά μου. Δεν αναρωτήθηκα ποτέ τι έκανες στις ελεύθερες ώρες σου. Δεν αναρωτήθηκα τι έκανες όταν δεν ήσουν μαζί μου.. Αναρωτήθηκα, μα και ακόμα αναρωτιέμαι, γιατί εκείνο το φιλί σου ήταν τόσο ξεχωριστό, με δική του γεύση; Γιατί το άρωμα που φόραγες, τότε που με πρωτοαγκάλιασες, το έχω ακόμα πάνω μου..;
Πέρασαν λίγες μέρες.. Λίγες βδομάδες.. Κι όλας δύο μήνες. Και μετά, τίποτα.. Σίγουρα;
Πέρασε ένας χρόνος.. Κύλισε γρήγορα. Ήρθε η ώρα που τα λόγια θα ήταν πλέον περιττά. Και ναι... Ήσουν εκεί, περνούσες, απέναντί μου. Και σου φώναξα. Ήρθες κοντά και σε ρώτησα αν έχεις λίγο χρόνο.. Είπες ναι. Ήταν για μένα η αφορμή. Σε πλησίασα, εσύ προσπαθούσες να κρυφτείς. Σου έδειχνα τα χαρτιά μου, εσύ κρυβόσουν.. Και αυτό με έφερνε όλο και πιο κοντά.. Και ήμασταν ήδη πολύ κοντά. Μέχρι που τα χείλια μας, για άλλη μια φορά μετά από έναν χρόνο ενώθηκαν..Νόμιζα για πολύ καιρό.. Έως και για πάντα. Πόσο ξεγελούν τα φαινόμενα..
Σ΄αγαπώ, μου είπες. Σου είπα να μην βιαστούμε. Και ας αφήσουμε τον καιρό να δείξει.. Δεν άντεξα όμως, και το ξεστόμισα γρήγορα και γω.. Καλό; Κακό; Αυτό το έκρινε το τέλος..
Περάσαμε μαζί δύο χρόνια.. Ο πρώτος χρόνος ήταν μέσα στον έρωτα και την αγάπη.. Τι όμορφα συναισθήματα ε; Δεν υπήρχε ζήλεια. Ναι.. Υπήρχε τυφλός έρωτας.. Όποτε σε άκουγα στο τηλέφωνο να μου μιλάς, νόμιζα πως μου μίλαγε άγγελος. Όποτε σε έβλεπα μπροστά μου, τίποτα άλλο δεν υπήρχε γύρω σου.. Μόνο εγώ.. Εκεί, μόνο εγώ και συ..
Στον δεύτερο χρόνο άρχισε το μεγάλο πρόβλημα.. Ζήλειες και φασαρίες. Ξέρεις.. Αν ένα ποτήρι ραγίσει, μπορεί να μείνει όρθιο.. Μα, εάν σπάσει εντελώς, τότε μένουν απλά γύρω γύρω σπασμένα κομμάτια. Δεν νομίζεις ότι είναι δύσκολο να κολλήσουν αυτά τα κομματάκια; Είναι αδύνατο, σου ειπα.. Αλλά δεν σου γύρισα την πλάτη.. Δεν μου γύρισες την πλάτη.. Στο τέλος, μόνο επιπόλαια φερθήκαμε..
Τώρα, μετά από έναν ολόκληρο χρόνο, έχει μείνει μόνο μια ανάμνηση.. Η ανάμνησή σου, σαν μια καλή παρουσία. Αυτό με κάνει να σκέφτομαι ότι, ναι, άξιζε ο χρόνος που πέρασα δίπλα σου. Κάθε λεπτό και κάθε δευτερόλεπτο.. Δεν ξέρω όμως, αν αξίζαμε τέτοιο τέλος.. Αν αξίζαμε τέτοια κατάληξη.. Επιλέξαμε έναν δρόμο που φαινόταν ατελείωτος. Μα, δίπλα από το ατελείωτο, υπήρξαν δυό στροφές. Και ο καθένας διάλεξε από μία.. Μετά από τόσο καιρό, κοιτάζω κάποιες φωτογραφίες σου, και σκέφτομαι τον τρόπο που σου είχα φερθεί.. Τι είχα κάνει.. Πόσο σκληρός γινόμουν μερικές φορές.. Και ζητώ συγνώμη. Άλλοτε ήρεμα, με ένα τσιγάρο στο χέρι και άλλες φορές με δάκρυα στα μάτια. Τα δάκρυα όμως φύγανε, γιατί ήρθε η ηρεμία. Ξέρω ότι δεν μου δίνεται πλέον η ευκαιρία να σου πω από κοντά την συγνώμη που σου χρωστώ μέσα από την καρδιά μου, μου δίνεται όμως η ευκαιρία να έχω σημαντικές αναμνήσεις από κάποια που άξιζε.. Και ότι αξίζει πρέπει να το προσέχουμε, αλλιώς.. Το κερδίζουν άλλοι.. Ποτέ δεν ένοιωσα έτσι ξανά. Και ξέρω πως, αν ξανανοιώσω, θα μαι πιο προσεκτικός...
From "Thoughtograph - Morceaux de Fantasie"
14 σχόλια ερωτευμένων/αγαπημένων:
Κοίτα μπροστά. Αξίζεις πολύ καλύτερα...
Τα φιλιά μου και τις καλημέρες μου.
Kάθε λάθος που κάνουμε στη ζωή μας, είναι ο δρόμος για ένα καλύτερο μέλλον.. Από τα λάθη μας μαθαίνουμε έτσι κι αλλιώς.. Συνέχισε.. το ταξίδι σου.. Ποτέ δεν ξέρεις τί θα εμφανιστεί στη ζωή σου..
Καλως ήρθες στην παρέα μας..
Καλώς ήρθες Νικόλα...πολύ ωραίο κείμενο. Πολύ σημαντικό να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Θεωρώ εξίσου σημαντικό να τα αναγνωρίζουμε. Ερωτεύτηκες και αγάπησες και αυτό δεν μπορεί να σου το πάρει κανείς. Ακόμα κι αν δεν είστε πια μαζί. Καλησπέρα.
Φίλε υπέροχο κείμενο...σε όλους μας έχει συμβεί αυτό. Απλά πρέπει να μαθαίνουμε, να κοιτάμε μπροστά!!
@Πάνος
Ξέρω ότι πρέπει να κοιτάω μπροστά. Αλλά πως ξέρω τι είναι το καλύτερο..;
@xaroylita
Δεν ξέρω αν μπορώ να χαρακτηρίσω λάθος κάτι που έχω κάνει στο παρελθόν.. Μάλλον σαν μια προειδοποίηση για το μέλλον.. Δεν μετανοιώνω για ότι έκανα στο παρελθόν.. θα μετανοιώσω αν το ξανακάνω.. Σε ευχαριστώ..
@lena_zip
Ο έρωτας είναι κάτι που το περνάμε όλοι κάποια στιγμή. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια σκέψη, έστω σαν πρόσωπο, σημαίνει "έρωτας". Μάλλον ανάμνηση απλά. Μια καλή ανάμνηση και τίποτε άλλο..Καλώς σε βρήκα..
@panos
Αυτό ακριβώς έλεγα και στην lena_zip, όλοι περνάμε από τέτοια στάδια. Μετράει η προσπάθεια, μετράει και το αποτέλεσμα. Σαν μια ολότητα βλέπεις την αξία σε κάτι. Δεν το κοιτάς μόνο από το περιτύλιγμα, αλλά και το βαθύ περιεχόμενο. Ευχαριστώ μαν..
Νικόλα καλώς ήρθες! Πολύ όμορφη και γεμάτη αισθήματα η ιστορία σου και ευχαριστούμε που την μοιράστηκες μαζί μας! Επίτρεψέ μου να κάνω μια παρατήρηση...μήπως δεν προσπαθήσατε αρκετά; Είναι κρίμα μια τέτοια ιστορία αγάπης να τελειώσει έτσι! Μια μακροχρόνια σχέση περνά πάντα από πολλές δοκιμασίες. Είναι δύσκολο να την κρατήσουμε, το ξέρω, αλλά αν αξίζει τον κόπο, πρέπει να βάλουμε λίγο περισσότερο νερό στο κρασί μας! Ελπίζω την επόμενη φορά να είσαι πιο τυχερός! Χάρηκα που σε γνώρισα!
@eirini
Ναι το ξέρω. Δύο χρόνια δεν είναι και λίγα για τόσα πολλά που πέρασα μαζί της.. Η προσπάθεια υπήρξε και από τους δύο, δεν υπήρχε κάτι μονόπλευρο..
@tito
Με συγχωρείτε, αλλά θα το διαγράψω, διότι το "Καλή Τσικνοπέμπτη" δεν είναι καλαίσθητο σχόλιο, στην ανάρτησή μου τουλάχιστον. Ευχαριστώ.
Τα συναισθηματα ηταν βαθια κ εχουν αφησει το σημαδι τους, δεν μπορεις να τα παραβλεψεις αλλα ουτε κ να μην προχωρησεις.Δειξε τον απαραιτητο σεβασμο σ ολες τις σχεσεις σου! Λιγοι αναγνωριζουν τα λαθη τους κ ζητουν συγγνωμη-εσυ εισαι ενας απο αυτους. Φροντισε να συνεχισεις ετσι.
Οπως σου εχω ξαναπει οταν θες μπορεις να γραφεις υπεροχα =)
Οι άνθρωποι που αγαπήσαμε δεν χάνονται ποτέ.
Σαν άστρα θα λάμπουν να μας δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Με την καρδιά γεμάτη από όσα ζήσαμε και την ψυχή έτοιμη να βουλιάξει στο όνειρο.
Γιατί τώρα ξέρουμε, μάθαμε, πονέσαμε, χάσαμε αλλά μάθαμε !
@cris
Έχουμε μέσα την ώθηση που χρειάζεται.. δεν βρίσκουμε το θάρρος για να εξωτερικεύσουμε πρόσωπο με πρόσωπο αυτές τις σκέψεις. Αλλά το νοιώθω Χρύσα.. Έρχεται..
@Anastasia
Αναστασία.. Ανάσταση στην καρδιά.. Αλλά και να αναστηθείς, κάποια μέρα έρχεται η στιγμή που ξαναπεθαίνεις.. Όσο και αν πονέσαμε, δεν χάσαμε αλλά ούτε και μάθαμε, γιατί έρχεται η στιγμή που επιστρέφουμε στα ίδια.. Όχι στα ίδια πρόσωπα, αλλά στις ίδιες καταστάσεις..
Σε ότι κι αν κάνουμε στη ζωή μας υπάρχουν τα θετικά και τα αρνητικά. Η σοφία βρίσκεται στο να μπορούμε να τα βάλουμε στην ζυγαριά!
Μην κοιτάς ποτέ πίσω σε ότι άφησες...μην μετανιώνεις για ότι έκανες....κοίτα μπροστά και φρόντισε το παρελθόν να φωτίσει τα βήματά σου στο μέλλον!
Φιλικά....Γιώργος.
@Korakianitis
Γιατρέ, εσάς σας ευχαριστώ θερμά, διότι ήσασταν εκεί ακόμα και την πιο δύσκολή μου στιγμή, ακόμα όταν εγώ σταμάτησα να βλέπω εντελώς μπροστά μου. Ήσασταν εκεί, προσπαθώντας να με κάνετε να καταλάβω τα λάθη. Αλλά ευτυχώς που δεν σας άκουσα. Διότι δεν θα μάθαινα.. Αλλά και πάλι ευχαριστώ..
Όλοι αντιμετωπίζουμε προβλήματα στη ζωή. Ανεξαιρέτως. Είχες και αντιμετώπιζες με σθένος πολλές και ποικίλες καταστάσεις. Όπως όλοι οι άνθρωποι. Οι δικές σου ήταν αρκετά πιο ζόρικες. Γύρω σου, είχες έναν κλοιό που σε δεχόταν και σε αγαπούσε. Σε αγαπούσε επειδή ήσουν εσύ. Με την πλάκα, τις καφρίλες και ούτω καθ' εξής. Κανείς δε σου πήγαινε κόντρα και δε σε αντιμαχόταν, επειδή σε καταλαβαίνανε. Όσα προβλήματα κι αν είχες, η τόση σημασία που σου δώθηκε, δεν μπορούσε τουλάχιστον, μετέπειτα να εκτιμήθει; Από εσένα; Σου αρέσει να περιγράφεις καταστάσεις και βιώματα που σε έχουν επηρεάσει, μέσω του διαδικτύου, αλλά αυτό δεν πρόκειται να σου επιφέρει τη λύτρωση που επιθυμείς. Πολλοί από τους ανθρώπους γύρω σου και πέραν του κλειστού σου κύκλου, νιώθουν αδικημένοι. Δεν έχεις φερθεί σωστά και ποτέ δεν πλησίασες κανένα να του μιλήσεις, ακόμη και αν προσπάθησαν εκείνοι να επικοινωνήσουν μαζί σου.
Παρ' ότι λοιπόν, εσύ, αναλύεις ιδεολογικές πλατμόρφες για το πως ένιωθες, υποθάλπτοντας το πρόσωπ(ει)ο σου πίσω από τις διαδικτυακές σελίδες και την απροσωπία ενός ρητού το οποίο έχει γίνει αντιληπτό από ανθρώπους, που όντως έγιναν οπαδοί του με περισσότερα προβλήματα από εσένα, θα παραμείνεις πάντα ο ίδιος παρίας στα μάτια τους, όσες φορές και να βγεις και να προβληθείς. Ναι φίλε μου, η διαδικασία του να πεθαίνεις εκκινεί από την αφετηρία της ζωής. Τη γέννηση.
Δημοσίευση σχολίου