Μικρή νυχτερινή σκηνή: Ούτε σήμερα, ούτε αύριο..

[Fade in. Αγγελική φωνή τραγουδά]

Το αισθάνομαι, με αφήνεις πάλι..
Πότε θα έρθει το τέλος..;

Ούτε αύριο, ούτε σήμερα...

[Η μουσική παίζει στο παρασκήνιο. Τα δύο τραγικά πρόσωπα της ιστορίας κάθονται στο έδαφος, μέσα στο σκοτάδι. Χαμηλός φωτισμός. Τα χέρια του κοριτσιού είναι μέσα στου αγοριού τα χέρια. Πρώτα μιλάει το κορίτσι.]

- Nescentes...
- Panselina, τι συμβαίνει, μάτια μου;
- Τώρα καταλαβαίνω γιατί είμαι ακόμα εδώ. Εγώ είμαι, ίδια, όπως πάντα..
- Panselina..
- Μείνε μαζί μου, Nescentes. Φοβάμαι, βοήθησέ με..
- Θα γυρίσω πίσω σε εσένα, για σένα. Μην αναρωτηθείς ξανά γιατί να υπάρχεις.. Δεν θέλω να σε χάσω..
- Το αισθάνομαι..
- Μην με αφήσεις ξανά..
- Πότε θα έρθει το τέλος..;

[Fade in. Αγγελικό τραγούδι]

Ούτε αύριο, ούτε σήμερα..
Μην με αφήνεις..

[Fade out. Μικρός φωτισμός πάνω τους. Έρχεται ο άλλος άγγελος]

Τραγούδησε.. Τραγούδησε, μικρέ μου άγγελε. Τραγούδησέ μας σήμερα, μόνο για μας.

[Οι δύο άγγελοι ενώνουν τις φωνές τους. Αγκαλιασμένοι πετούν προς τον Ουρανό]
- Το αισθάνομαι..
- Τραγούδησε..
- Μη με αφήσεις ποτέ ξανά..
- Τραγούδησε μικρέ μου άγγελε.
- Φοβάμαι..
- Σ' αγαπώ..

[Αφηγητής]

Πάντα ήταν μακρυά ο ένας από τον άλλον. Πάντα αγαπούσαν, πάντα ήλπιζαν.. Έτσι τις κρατούσε τα χέρια μέσα στη σκέψη του. Έτσι του μιλούσε για τις φοβίες της, μέσα από το χρώμα του Φεγγαριού.. Ήταν πάντα στον παράδεισο που είχαν μαζί πλάσει μέσα στη σκέψη τους. Εκεί πετούσαν οι Άγγελοι, μαζί αγκαλιασμένοι, μια ψυχή.. Ενωμένη να ενωθεί με τον Ουρανό..