Δε μ’ αγαπάς.
Κι εγώ χαμένη σ’ ένα κόσμο
να σε περιμένω.
Ήρθες
και φεύγεις,
έχτισες τόσα μα
τα γκρεμίζεις όλα.
Τι θράσος…
Μόνη έφτασα εδώ,
όχι, ψέματα,
με οδηγό την αγάπη σου –ή μήπως την αγάπη μου;
Γιατί πολλοί λένε πως
το να αγαπάμε μας ανεβάζει ψηλά,
όχι το αν μας αγαπάνε.
Μόνη έχτιζα τόσο καιρό
ή μήπως με ουραγό τη θύμησή σου;
Γιατί μάλλον σε φαντάστηκα,
πάλι,
μόνη μου,
παρά υπήρξες αληθινός.
Και μόνη μένω στο τέλος,
να ρίχνω στη φωτιά όσα πέταξες.
Γιατί λένε ότι έτσι
πρέπει να δίνεται κανείς στον έρωτα,
με όλο του τον εαυτό.
Κι ας μένει πάλι μόνος.
Δε μ’ αγαπάς.
Κι εγώ χαμένη σ’ ένα κόσμο
χωρίς να περιμένω τίποτα πια.
Δεν ήρθες ποτέ
και φεύγεις,
τα έχτισα όλα εγώ μα
τα γκρεμίζεις εσύ όλα.
Τι ειρωνεία…
Κι εγώ χαμένη σ’ ένα κόσμο
να σε περιμένω.
Ήρθες
και φεύγεις,
έχτισες τόσα μα
τα γκρεμίζεις όλα.
Τι θράσος…
Μόνη έφτασα εδώ,
όχι, ψέματα,
με οδηγό την αγάπη σου –ή μήπως την αγάπη μου;
Γιατί πολλοί λένε πως
το να αγαπάμε μας ανεβάζει ψηλά,
όχι το αν μας αγαπάνε.
Μόνη έχτιζα τόσο καιρό
ή μήπως με ουραγό τη θύμησή σου;
Γιατί μάλλον σε φαντάστηκα,
πάλι,
μόνη μου,
παρά υπήρξες αληθινός.
Και μόνη μένω στο τέλος,
να ρίχνω στη φωτιά όσα πέταξες.
Γιατί λένε ότι έτσι
πρέπει να δίνεται κανείς στον έρωτα,
με όλο του τον εαυτό.
Κι ας μένει πάλι μόνος.
Δε μ’ αγαπάς.
Κι εγώ χαμένη σ’ ένα κόσμο
χωρίς να περιμένω τίποτα πια.
Δεν ήρθες ποτέ
και φεύγεις,
τα έχτισα όλα εγώ μα
τα γκρεμίζεις εσύ όλα.
Τι ειρωνεία…
γράφτηκε από Χριστίνα Γεωργαλλή
6 σχόλια ερωτευμένων/αγαπημένων:
Φεύγεις κι όμως δεν σε είδα ποτέ να έρχεσαι...
δεν σε άκουσα να ψιθυρίζεις στους φόβους μου,
δεν μ´ αγαπάς ...κι εγώ ακόμη ψάχνω τις απαντήσεις....
Χριστίνα μου ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!!!!!
Κορίτσια σας ευχαριστώ όλες που με βάλατε στην μεγάλη παρέα σας και ιδιαίτερα εσένα Χριστινάκι!
Πόσο πονάει όταν ξέρεις πως ότι έχτιζες ήταν για το τίποτα; Όταν η ανταπόκριση δεν έρχεται ποτέ; Όταν όλα αυτά στα οποία πίστευες καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι;
Μερικές φορές ο πόνος είναι τόσο μεγάλος που δεν μπορεί να εκφραστεί... το μόνο που σου μένει είναι να ξαναρχίσεις από την αρχή...
Άστο να φύγει..ποτέ δεν ήταν δικό σου και ας πίστεψες ότι ίσως κάποιες στιγμές ήτανε..
Αυτό που μετράει στην αγάπη δεν είναι τι λες, αλλά ότι δεν χρειάζεται ποτέ να λες...
Tόση αγάπη και τόσος πόνος. Αυτά τα δύο τελικά πάνε μαζί. Είναι ειρωνεία, όντως..
Φιλάκια, κούκλα..
Η αγαπη δυστυχως σε ανεβαζει στα συννεφα μα σε προσγειωνει και ανωμαλα!το θαυμα ειναι να αντεχεις στο πεταγμα αλλα και στις πτωσεις.Ετσι θα εχεις καταλαβει απολυτα την εννοια της λεξης ΑΓΑΠΗ!!!
Δημοσίευση σχολίου