Ό,τι πιο ερωτικό από μένα

"Δε θα 'ταν σήμερα Δευτέρα
αν δεν ξυπνούσαμε μαζί
δε θα 'χε όνομα η μέρα
αν δεν της έδινες εσύ.
Δε θα ΄ταν η βροχή να πέφτει
αν δε μας έβρεχε μαζί
δε θα 'χα εικόνα στον καθρέφτη
αν δε με κοίταζες εσύ."

Περάσαμε τόσο όμορφα μαζί αυτές τις μέρες. Και πόσο όμορφα συναισθήματα γεμίζεις την καρδία μου!


"Έχω ανάγκη να βουλιάξω
μέσα στο πιο βαθύ σου βλέμμα."

Με κοιτάζει με δυό μάτια τόσο λαμπερά και με ζεσταίνεις. Σε πιάνω να με κοιτάζεις - να με χαζεύεις όπως λες- συχνά πυκνά, σε ανύποπτες στιγμές.


"Όλα είναι ίδια αν δεν τ' αγαπάς
όλα μένουν ίδια άμα δεν τα πας."

Πόσο αλλάξαμε αυτά τα 2 χρόνια! Γίναμε σαφώς καλύτεροι. Μάθαμε ο ένας από τον άλλο. Και ξέρω καλά πως συμφωνείς κι εσύ ότι είμαστε πιο καλά τώρα.


"Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ, το όνειρο της μέρας.
Μικρή πατρίδα, σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ, ανάσα μου κι αέρας."

Δε θα βαρεθώ ποτέ να σου ψιθυρίζω αυτούς τους στίχους. Ούτε και το πόσο σ' αγαπάω. Αλλά και το πόσο σε χρειάζομαι.


"Μα όποιος στ' αλήθεια ερωτευέται
κάνει τον πόνο προσευχή
βαρκούλα κάνει το φιλί
και ξενιτεύεται."

Πόσες και πόσες προσευχές! Και πριν και σε γνωρίσω και μετά. Πριν για να σε φέρει ο Θεός κοντά μου. Μετά για να κρατάει την αγάπη μας στα χέρια του σαν τον πιο πολύτιμο θησαυρό.


"Σαν δυό φωτάκια βραδινού αεροπλάνου
τα δυό σου μάτια και χαράζουν τον αέρα.
Η αγκαλιά σου είναι η σκάλα του Μιλάνου
κι εγώ απόψε έχω επίσημη πρεμιέρα."

Λυτρωτική αγκαλιά. Σφιχτή. Όπως ακριβώς μ' αρέσει. Αλλά μόνο η δική σου, ερωτική αγκαλιά.


"Σ' ακολουθώ
σ' αγγίζω και πονάω
κλείνω τα μάτια
και σ' ακολουθώ."


(Ευχαριστώ πολύ τη Χριστίνα για την πρόσκληση να γράψω στο ιστολόγιο αυτό. Ξεκινάω με μια ανάρτηση που υπάρχει και στο δικό μου ιστολόγιο. Θεώρησα ότι ταίριαζε απόλυτα κι εδώ και την δημοσίευσα τελικά και στα 2 ιστολόγια. Είμαι η lena_zip και ελπίζω να σας αρέσω. Τα φιλιά μου.)