Αραγε...

Εισαι το ονειρο της καθε νύχτας... Εισαι το φως του φεγγαριου... Εισai τα πanta γia μενα! Εγω αραγε exω ενα κομματι στη zωh σου?

Χωρις αισθησεις

Κλεινω τ αυτια μου
μην τη σιωπη σου ακουσω
τα ματια μου τα εκλεισα μην δω την αντοχη σου

πλανευω και πλανιεμαι απο την υπαρξη σου
ντυνομαι μανδυα, μεσσια ψευτικου
ανταποκρινομαι των αναγκων σου

μεθω για χαρη των ματιων σου
φιλωντας σε, απομυζοντας το μελι των χειλιων σου

Παρε με

Παρε με μαζι σου...
Παρε με στην χωρα που χορευουν ολοι,
Ολη μερα...
Νομιζω πως ακουω φωνες...

Φωνες απο τ'αστερια.

Μια ματια...

Οι φωνες σιωπουν

σε καθε κοιταγμα σου...

Τα ματα σου λενε πολλα

μα η φωνη σου ιχνος...

Χιλιες φορες μια ματια

παρα μια λεξη που πονα...

'Αγρυπνη σκέψη

Είναι νύχτα όλα κοιμούνται... η σκέψη μου μόνο μένει άγρυπνη επειδή τριγυρνάει σε σένα. Είναι εκεί, δίπλα σου να σε φυλάει που κοιμάσαι και να κάνει τα όνειρά σου παραμυθένια! Το πρωί θα ξέρω τα όνειρά σου! Εύχομαι μέσα σε αυτά να υπάρχω κι εγώ αλλιώς το δικό μου όνειρο θα έχει χαθεί...

Ενα τριανταφυλλο

Ενα τριανταφυλλο ειναι ξεχωριστο, μοναδικο, ερωτικο, υπεροχο και ανεκτιμητο!Το ιδιο και εσυ!Μονο που τα τριανταφυλλα ξεχωριζουν σε ενα κηπο ενω εσυ στην καρδια μου!

Τo blog μας βραβευτηκε!

A GOLD BLOG AWARD

Μόλις έλαβα αυτό το βραβείο του Χρυσού Μπλογκ από την Χρυσα για το blog μας. Χρυσα σ'ευχαρηστω εκ μερους ολων!Τώρα κι εγώ με τη σειρά μου -και σύμφωνα με τους κανόνες- Πρεπει να το δωσω σε αλλα 5 blog. Αλλα δεν ειμαι μονος μου σε αυτο το blog και θα ηθελα να αποφασισουμε ολοι μαζι ποια θα ειναι τα 5 αυτα blog που θα δωσουμε το βραβειο!Αλλα θα προτεινω να κανουμε κατι διαφορετικο εμεις.Μιας και θα υπαρξει διαφωνια...Ας δωσουμε το βραβειο σε ενα μονο blog...!

ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ!

Μήπως ψάχνεις τον έρωτα σε λάθος μέρος;

Ας υποθέσουμε ότι είσαι μόνος και δεν είσαι καθόλου χαρούμενος γι' αυτό. Βαρέθηκες να βλέπεις γύρω σου συνεχώς ερωτευμένα ζευγαράκια και θέλεις και το δικό σου μερίδιο.

Λοιπόν, είσαι εκεί έξω, ψάχνοντας για αγάπη. Δεν είναι εύκολο . Πόσο σίγουρος είσαι ότι ψάχνεις στο σωστό σημείο; Ίσως όταν εσύ προσπαθείς να ανακαλύψεις τον έρωτα της ζωής σου σε ένα club της Μυκόνου, που επισκέφτηκες για ένα διήμερο, ο έρωτας να σε περιμένει στο χώρο εργασίας σου και να αναστενάζει στην απουσία σου. Σκέψου το απλά . Ο έρωτας μπορεί να έρθει από παντού. Μπορεί να βρίσκεσαι στη στάση του λεωφορείου και να σου χαμογελάει, στο πανεπιστήμιο και να κάθεται πίσω από εσένα, στο χώρο εργασίας σου σε διπλανό γραφείο. Το να τον ανακαλύψεις είναι το πιο δύσκολο παιχνίδι που μπορείς να παίξεις. Και συνήθως εμφανίζεται από εκεί που δεν τον περιμένεις.

Φυσικά δεν πρόκειται για θέμα τύχης ή μοίρας, αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι δεν έχει γνωρίσει μεγάλους έρωτες που προέκυψαν έτσι ξαφνικά, από εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Κάποιοι έχουν ακούσει για μία ιστορία δύο ατόμων που γνωρίστηκαν επειδή ένα sms πήγε σε λάθος αποδέκτη, άλλοι μπορεί να έχουν ακούσει για δύο άτομα που γνωρίστηκαν μέσα στο αεροπλάνο καθώς ταξίδευαν σε διπλανές θέσεις, όλοι όμως έχουν ακούσει κάποια παρόμοια ιστορία.

Αυτό σημαίνει ότι για να βρεις τον αληθινό έρωτα πρέπει να είσαι τυχερός; Όχι βέβαια . Μπορεί να είναι θέμα τύχης να σου χαμογελάσει μία πανέμορφη κοπέλα στη στάση του λεωφορείου αλλά δεν είναι θέμα τύχης το ότι άρπαξες την ευκαιρία και πήγες να της μιλήσεις. Ή μπορεί να είναι θέμα τύχης να καθίσει δίπλα σου, ο άντρας που πάντα ονειρευόσουν αλλά είναι επιλογή σου το αν θα του πιάσεις συζήτηση που ίσως καταλήξει και σε κάτι περισσότερο. Πολύ απλά , δεν είναι όλα θέμα τύχης . Είναι και θέμα επιλογών αλλά και ικανοτήτων .

Το ερώτημα παραμένει:
Που και πότε θα βρεις τον έρωτα που γυρεύεις;

Ένα

Ξημερώνει..σε λίγο θα αρχίσει να φαίνεται ο γαλάζιος ουρανός.Κάποτε μου άρεσαν τόσο οι νύχτες που με έβρισκαν μόνη μου,τώρα τις απεχθάνομαι,μετράω τις ώρες μέχρι να φανεί η καινούργια μέρα.Βλέπω ένα ημερολόγιο και περπατάω μηχανικά πάνω στους αριθμούς,θέλω να έρθω κοντά σου,δίπλα σου,να ακούω την ανάσα σου κάθε βράδυ,να νιώθω τα χέρια σου στο γυμνό μου κορμί τις νύχτες,να μ΄αγκαλιάζεις και να με φιλάς μες τον ύπνο μας.Να νιώθω την ύπαρξη σου στο ίδιο σπίτι,να έχω την μυρωδιά σου στο ίδιο δωμάτιο.Γιατί πως μπορείς να κοιμηθείς όταν η σκέψη σου δεν είναι στο δικό σου χώρο,η ψυχή σου δεν αντέχει να κοιμάται μόνη,τα χέρια σου θέλουν άλλα χέρια,τα μάτια σου να βλέπουν άλλα ματάκια.Θα΄μαι δυνατή ότι κι αν σημαίνει αυτό και θα τα καταφέρουμε.Σ΄αγαπώ.

Φλερτ

Αγόρια και κορίτσια του...ΜΕ ΑΓΑΠΗ...

Υπάρχει πιο όμορφο πράγμα σε αυτόν τον κόσμο από το φλέρτ ; Υπάρχει κάτι πιο συναρπαστικό από την αδρεναλίνη που αρχίζει να ανεβαίνει στο αίμα σου όταν αντιλαμβάνεσαι ότι το απέναντι μωρό σε " παίζει κολασμένα " ;

'Aραγε το φλέρτ μαθαίνεται ;

Η απάντηση δική σας !

Ήταν ένα καλοκαιρινό δειλινό

Ήταν ένα καλοκαιρινό δειλινό, ήταν ένα ηλιοβασίλεμα, ήταν δύο αγκαλιασμένες υπάρξεις, ήταν ο έρωτας, ήταν τα όνειρα και οι υποσχέσεις. Ήτανε η αγάπη. Μα Ήρθαν τα σύννεφα, ήρθαν οι βροχές που σκέπασαν τον καθαρό ουρανό και το ηλιοβασίλεμα. Ήρθανε τρίτοι στις δυο υπάρξεις. Ήρθε η διχόνοια. Ήρθε το μίσος. Και τώρα απέμεινε ένα βουβό δειλινό, απέμεινε ένα βουλιαγμένο καράβι, απέμεινε ένα όνειρο, απέμεινε μια υπόσχεση. απέμεινε ένα μοναχικό αγόρι, απέμεινε ένα πληγωμένο κορίτσι. Απέμειναν οι ραγισμένες καρδιές.

Το δικό μου ηλιοβασίλεμα

Ένα τέτοιο φαινόμενο όπως αυτό είναι κάτι που το συναντάς συχνά....αλλα κάθε φορά δν χορταίνεις να το βλέπεις.Βλέπεις τον ήλιο να βυθίζεται μέσα στην θάλλασα μέχρι το επόμενο πρωί που αναδίετε μέσα απο την ήρεμη πρωινή θάλλασα ταράζοντας τα νερά της.Η πρώτες ηλιαχτίδες που πέφτουν σε αυτή την ώρα της "αναγέννησης" του ήλιου σχιματίζουν μια αχτιδα που όλα και μεγαλώνει μέχρι να φωτήσει τα πάντα.
Κάπως έτσι νομίζω οτι είναι πλέον η αγάπη μου....κρίφτηκε πίσω απο κακές συνεχόμενες σιγκιρίες πέρασε πολλά αλλά ήταν εκεί δεν χάθηκε.Στάθηκε.Κράτησε.Και πλέον έχει "φωτήσει" όλη την ψυχή μου και ξέρω οτι αξίζει.

'Αυτό είναι το δικό μου ηλιοβασίλεμα'

Τα είδα όλα και τα΄χω ζήσει
μετά από σένα η καρδιά τι ν΄αγαπήσει
είσαι η ψυχή μου κι αφού σε χάνω
ένα κορμί χωρίς ψυχή τι να το κάνω
Ανάσα πήρα απ΄το δικό σου στόμα
και τώρα πάλι γίνομαι νερό και χώμα.

ΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ - ΤΑ ΕΙΔΑ ΟΛΑ

Το ονειρο καθε νυχτας...

Δεν θελω να ξημερωσει...
Η νυχτα με κανει να ονειρευομαι και τα ονειρα...
μου χαριζουν αυτο που η πραγματικοτητα μου αρνειτε...
Λιγες στιγμες μαζι σου...

Εισαι μακρια και τοσο διπλα μου...Νομιζω πως ηρθε η ωρα να σου πω πως σ΄αγαπω...Σοφια...!

Λαθος Ανθρωπος

Οτι και αν πω οτι και αν κανω ειναι ελαχιστο μπροστα σε αυτα που νιωθω! Για λαθος ανθρωπο ομως...!

Λιμνη

Η ζωη μου ηταν μια ηρεμη λιμνη, μεχρι που σε γνωρισα. Ηρθες σαν πετρα και ταραξες τα νερα μου. Θα μου πεις...τα νερα μπορει να ηρεμησουν παλι...αλλα η πετρα θα μεινει!

για μια κοπελα που ειναι μακρια μου, αλλα που τοσο επιθυμω!

Έρωτας από την πρώτη ματιά

Ο έρωτας από την πρώτη ματιά είναι κάτι στο οποίο πολλοί δεν πιστεύουν μέχρι να τους συμβεί. Ως ένα βαθμό, όλοι μας έχουμε μια ανάλογη εμπειρία, η οποία μπορεί να προκύψει σε οποιοδήποτε σημείο, οποιαδήποτε στιγμή: Στο club , στην καφετέρια, στην παραλία, στο λεωφορείο. Αμέσως, ενθουσιαζόμαστε και, αν όλα πάνε καλά, κοιταζόμαστε στα μάτια και με την πρώτη ευκαιρία πιάνουμε τη κουβέντα. Αν νιώθουμε ότι χάνουμε τα λόγια μας ή βλέπουμε το ίδιο βράδυ στα όνειρα μας τη μορφή του/της, τότε πράγματι πρόκειται για κεραυνοβόλο έρωτα.

Το αίσθημα του έρωτα από την πρώτη ματιά, είναι σαν να έχουμε μπροστά μας το τέλειο άτομο(τουλάχιστον για εμάς!). Βέβαια, στην πορεία της σχέσης, και καθώς ο ένας γνωρίζει καλύτερα τον άλλον, πολλά μπορούν να προκύψουν και να αρχίσουμε να βλέπουμε τις ατέλειες που δεν είδαμε ή δεν θέλαμε να δούμε στην αρχή. Κάποιες μάλιστα φορές, θα θέλαμε να επιστρέψουμε στην πρώτη ματιά και στο αίσθημα που νιώσαμε, γιατί μόνο αυτό άξιζε από την σχέση. Πολλά άτομα, απογοητεύονται εύκολα, όταν αρχίζουν και συνειδητοποιούν τις ατέλειες. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή! Μην εγκαταλείπεις ποτέ, απλά και μόνο επειδή συνειδητοποίησες ότι το αρχικό αίσθημα ξεθώριασε. Δώσε μία ευκαιρία στη σχέση που ξεκίνησε τόσο καλά και τόσο μαγικά, γιατί ο έρωτας από την πρώτη ματιά είναι πράγματι κάτι μαγικό

Ο έρωτας από την πρώτη ματιά είναι κάτι στο οποίο πολλοί δεν πιστεύουν απλά και μόνο επειδή δεν τους χτύπησε την πόρτα. 'Aλλοι απογοητεύτηκαν καθώς συνειδητοποίησαν ότι αυτό που τους έτυχε από την πρώτη ματιά, παρέμεινε ένα όνειρο. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μία τόσο δυνατή εμπειρία που ακόμα και το να αισθανθείς ότι σε συνδέει κάτι δυνατό με ένα άλλο πρόσωπο, και αν ακόμα διαρκεί για λίγο, μπορείς να το ονομάσεις «έρωτα». Το αν θα διαρκέσει είναι κάτι που εξαρτάται από το άτομο και είναι μοναδικό σε μία σχέση, αλλά είναι πιθανό. Λοιπόν, πιστεύεις ;

λόγια του ονείρου

Στα μονοπάτια του ονείρου και της ποίησης
εκεί θα με βρεις
εκεί, θα γράφω και θα λέω λόγια ερωτικά
βγαλμένα απ' την καρδιά
μια καρδιά που καίγεται από αγάπη και ελπίδα
μια ελπίδα ότι θα είμαστε για πάντα μαζί..

Σε θέλω..

Καρδούλα μου κάθε μέρα που περνάει σε θέλω περισσότερο στην ζωή μου...!

Κάθε λεπτό.

Κάθε δευτερόλεπτο.

Κάθε μας στιγμή είναι μοναδική.

Και...

τα λόγια μου τόσο φτωχά και λίγα.

Για σένα,για μένα,για μας.

Να με θυμάσε

Δεν με αφήνεις να σου πώ οτι θέλω να ακούσεις κλείνεις το τιλέφωνο λες και πια δεν είμαι εδώ μένω στο ακουστικό μιλόντας μόνος τελιώνοντας αυτα που θέλω να σου πώ αλλα για ακόμα μια φορά εσύ δεν είσαι εκεί δεν με ακούς χάνεσε στο πάτημα ενώς κουμπιού...αυτο το καταραμένο κουμπί...Έρχεσε μετά κοντά λες και είναι όλα μια χαρά νιώθω ωραία μαζί σου και περνάω ευχάριστα κάθε στιγμή που είσαι δίπλα μου αλλά και πάλι κάτι μέσα μου βαθιά με πονάει...γιατί να υπάρχει αυτός ο πόνος ενώ περνάω τέλεια την κάθε μου στιγμή?έψαξα άτομα να με παριγωρίσουν αλλά κανένας δεν τα κατάφερε γιατί πολύ απλά αυτά που είχα να πω δεν μπόρεσα να τους τα μεταδώσω γιατί αυτα τα λόγια ήταν γραμμένα μόνο για σένα μόνο εσύ μπορούσες να τα ακούσεις και να με καταλάβεις...αλλά πάει έσβισαν και αυτά με το πέρασμα του χρόνου... χάθικαν και αυτά σαν μια ανάμνιση κακί που δεν θέλεις να θυμάσε...βρίσκονται μέσα στο μυαλό σου αλλά ποτέ δεν θέλεις να τα φέρεις στην επιφάνια...τελικά αυτος ο αποχωρισμός δεν ήτανε γραφτός...εμείς διαγράψαμε την λέκση σαγαπώ μέσα απο τις καρδίες μας και στην θέση της αφήσαμε μια καθημερινή απλή αλλα ταυτόχρονα με πολλά μυστικά πίσω της φράση...να με θυμάσε<3>

25 πράγματα που πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζεις για τον έρωτα σου

Όσο περισσότερα ξέρεις για το σύντροφό σου, τόσο πιο πολλά κοινά σημεία μπορείς να ανακαλύψεις για να βελτιώσεις τη σχέση:

1) Αγαπημένο χρώμα

2) Τυχερός αριθμός

3) Αγαπημένο λουλούδι

4) Αγαπημένη ατάκα

5) Αγαπημένο είδος μουσικής, σταθμοί, τραγουδιστής, τραγούδι

6) Αγαπημένα φαγητά, γεύμα, λαχανικά, φρούτα, παγωτό, είδος σοκολάτας

7) Αγαπημένο εστιατόριο, fast food

8) Αγαπημένο περιοδικό

9) Αγαπημένος πρωταγωνιστής, ηθοποιός

10) Αγαπημένη ταινία και είδος ταινιών

11) Αγαπημένο ζώο

12) Αγαπημένο άθλημα, ομάδα, αθλητής

13) Αγαπημένο χόμπι

14) Αγαπημένη συνήθεια

15) Αγαπημένη στάση στο sex

16) Ο μέθοδος σεξ που προκαλεί μεγάλη διέγερση

17) Το ιδανικό μέρος για διακοπές

18) Αγαπημένο ποτό, κρασί ή ρόφημα

19) Αγαπημένο γυναικείο και ανδρικό άρωμα

20) Αγαπημένος τρόπος χαλάρωσης

21) Αγαπημένο καλλυντικό και εταιρία καλλυντικών

22) Αγαπημένο μέρος για ψώνια

23) Αγαπημένα περιοδικά

24) Τα σχέδια που κάνει για το μέλλον

25) Γιατί παράτησε τους ή τις πρώην;



'Aραγε πόσα από τα παραπάνω δεν ξέρεις;

Μήπως θα πρέπει από σήμερα να αρχίσεις το

«διάβασμα»;

Μοναχική ζωή

Στις μέρες μας πολλοί είναι οι άνθρωποι που έχουν αποφασίσει να τραβήξουν μονάχοι το δρόμο της ζωής... Σε αυτήν την περίπτωση είναι συνειδητή επιλογή τους να αντιμετωπίζουν τη ζωή χωρίς τη συναισθηματική κάλυψη , χωρίς τη βοήθεια κανενός. Τελικά είναι επιλογή ή φταίνε οι καταστάσεις;.

Σαγαπώ

Τι σημαίνει τελικά αυτή η λέξη?Γιατί όταν είμαστε πραγματικά ερωτευμένοι και θέλουμε να το πούμε χρησιμοποιόυμε αυτήν την λέξη?Υπάρχουν πολλά ερωτήματα γύρω απο αυτή την τρισύλαβη λέξη αλλά επισης κρύβονται και πολλά συναισθήματα...φιλικά,οικογενιακά όπως και ερωτικά.Μιας και το blog μας μιλάει κυρίως για αγάπη για το άλλο φύλο θα μιλίσω για τα ερωτικά.Αγαπητοί αναγνώστες θέλω να σας ρωτήσω κάτι εμπιστευτικό.Πότε νιώσατε για πρώτη φορά οτι θέλατε να πείτε το "Σαγαπώ" ή ακομα να αφιερώσετε ένα τραγούδι που οι στίχοι του δήλωναν την αγάπη σας προς το άτομο το οποίο το αφιερώσατε(Επειδή ντρεπόσασταν ή δν είχατε ακόμη το θάρρος να το πείτε ενώ το νιώθατε έντονα).Όταν το είπατε πώς νιώσατε?... Κατα την γνώμη μου σε μια σχέση αυτή η λέξη είναι η μοναδική που γεννά τοσα πολλά συναισθήματα μόνο στο άκουσμά της...Τελίκα όμως μπορεί να δώσει κάπιος μια απάντησει?Τι σημαίνει τελικά αυτή η λέξη?

Το πρώτο μου post στο blog μας..Καλώς σας βρήκα...

Τι είναι ο έρωτας τελικά;

Τι είναι ο έρωτας τελικά; Ίσως το πιο απλό αλλά και πολύπλοκο συναίσθημα. Αφήνουμε όλο μας το είναι σε ένα άτομο και παρασυρόμαστε σε κάθε ξεχωριστή στιγμή μαζί του. Έρωτας είναι να είσαι με ένα άτομο και να αναρωτιέσαι αν αυτό που ζεις είναι όνειρο. Έρωτας είναι να ζεις την κάθε στιγμή με ένα άτομο σαν να είναι η τελευταία φορά που το βλέπεις... Έρωτας είναι να θέλεις αυτή η στιγμή να κρατήσει για πάντα...

ΠΩΣ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ , δηλαδή όλη εκείνη τη συμπεριφορά που διαμορφώνουμε όταν τα βέλη του φτερωτού θεού μας χτυπούν, και κάνει τους άλλους ανθρώπους που μας περιβάλλουν να καταλαβαίνουν ότι σίγουρα κάτι δεν πάει καλά με εμάς. Φυσικά, σε αυτήν την προσπάθεια απαραίτητες είναι οι δικές σας απόψεις...

Ποιός ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής σου ;

Πως γνωριστήκατε , πως βρεθήκατε πώς κατέληξε ;

Τυχερός στη ζωή είναι αυτός που ζει τον μεγάλο έρωτα κάθε στιγμή...

Εσύ έχεις ζήσει τον απόλυτο έρωτα, εκείνον που σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι στα σύννεφα και τίποτα μα τίποτα στον κόσμο δεν υπάρχει πάνω από την αγάπη σας;.

Πως γνωριστήκατε , πως ξεκίνησε , πόσο κράτησε , και πως κατέληξε;.

Στη στήλη αυτή μοιραζόμαστε τη μεγαλύτερη ερωτική μας εμπειρία και ανταλλάσσουμε απόψεις.

Μοιράσου το μεγαλύτερο σου έρωτα με μια μεγάλη διαδικτυακή αγάπη

Σκέψου - ζήσε ερωτικά ....


ας ξαναδωσουμε ζωη στο blog..!!!

*το πρωτο μου post..!

Έρωτας....

Η ατμόσφαιρα έχει το άρωμα σου.... Όλα γύρω μου, είναι διαφορετικά... Μοιάζουν χαρούμενα και πιό φωτεινά...

Έπαψα να φοβάμαι ξαφνικά αλλά έχω μιά ταχυκαρδία που δε λέει να σταματήσει.. Απο εκείνη την γλυκειά νύχτα που σε γνώρισα.. Μες τα μάτια με κοίταξες κι ένιωσα να φτάνω τ'αστέρια...

Ένα φεγγάρι λαμπερό, ανάμεσα στα σύννεφα.. ήταν εκεί και μου χαμογελούσε..

Για σένα λάμπω.. είπε...Για να είναι αυτή η νύχτα η αρχή για ένα πιο φωτεινό μέλλον...

Έτσι μου είπε και μου έκλεισε το μάτι...


Ένα κοίταγμα στα μάτια, μιά αγκαλιά και ένα φιλί... Ένα φιλί που κράτησε όλη νύχτα..

Ένα φιλί που με έκανε κι έχασα την γή κάτω απο τα πόδια μου....

Σε ευχαριστώ.. Μπορεί να άργησες αλλά ήρθες την στιγμή που σε είχα τόση ανάγκη όσο ποτέ..

Στον Έρωτα.....

Σ' αγαπώ γιατί είσαι εσύ.

Μια ανάγκη, κοντά στα πρόθυρα της τρέλας...

Τι είναι αυτό που πάλι με σκεπάζει σήμερα; Δεν μπορώ να το δω καλά... Γιατί είναι μαύρο.. Σαν την νύχτα. Δεν έχει καθορισμένο σχήμα.. Σαν τις σκέψεις μου... Δεν έχει δικό του όνομα, και μάλλον παππάς δεν θα το βαφτήσει.. Αν το βάφτηζα εγώ; Πώς θα το έλεγα; Πώς μπορείς να χαρακτηρίσεις κάτι άγνωστο στην όψη, μα τόσο γνώριμο όταν το αισθάνεσαι; Άλλοι το λένε θλίψη. Άλλοι το λένε ταξίδι στο άγνωστο. Γιατί όταν θλίβεσαι, ταξιδεύεις στο άγνωστο, προσπαθώντας να πιαστείς από κάπου, ώστε να βρεις κάποια άκρη.. Έτσι μιλάει ο τρελός. Μα πιο πολύ έτσι μιλάει κάποιος που είναι μοναχός, σαν αυτή τη νύχτα, που μόνο τα αστέρια δεν είναι μόνα τους...
Οι σκέψεις μοιάζουν με λιοντάρι. Αγέροχες στέκουν και φωνάζουν δυνατά, σαν να θέλουν να επιβληθούν σε κάποιον... Σε κάτι... Μάλλον στον εαυτό μας... Μα είναι το μυαλό μια ζούγκλα όπου ζουν αυτές οι σκέψεις... Είναι ένας αχανής τόπος.. Δίχως αρχή, μα με ένα και μόνο τέλος. Το τέλος αυτό έχει ένα αίνιγμα και μία λύση.. Τα οποία ονομάζονται "τέλος του ταξιδιού". Ποιός όμως θα ορίσει που τελειώνει ένα ταξίδι νοητό; Μόνο ο ταξιδιώτης. Ναι, έτσι είναι που μιλάει ο τρελός.
Είναι όμως μια λύση αυτή που επιζητά; Ή κάτι πιο βαθύ; Είναι μία απάντηση αυτή που του λείπει; Ή απλά ταξιδεύει άσκοπα μέσα στις σκέψεις του με μαύρο φόντο, ζητώντας λίγο χρώμα.. Γιατί το μαύρο δεν είναι χρώμα.. Είναι η άρνηση του χρώματος και η απαλοιφή της χαράς. Το λευκό είναι η έμπνευση όλων των χρωμάτων και το πρόσφορο έδαφος της γαλήνης και της ευτυχίας...
Ο ταξιδιώτης άναψε ένα τσιγάρο στο ενδιάμεσο του ταξιδιού του. Κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα... Ναι... Ένα διάλειμμα μέσα στο διάλειμμα της ζωής, αυτού του μαύρου ταξιδιού. Που το τέλος μόνο αυτός θα το ορίσει... Καίγεται αργά και βασανιστηκά. Είναι ο μόνος φίλος του που δέχεται να καεί με χαρά, μέχρι να πεταχτεί εκεί που ανήκει. Ώστε να υποδεχθεί τον επόμενό του φίλο. Με το ίδιο όνομα και την ίδια μορφή. Τα τσιγάρα είναι δίδυμα. Αδέρφια. Και συντροφεύουν τον αδερφό τους που τα καίει...
Μα ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτών; "Η ηρεμία" σκέφτεται πάλι ο ταξιδιώτης. Ηρέμησε όμως πραγματικά; Δεν μας λέει τι περιείχε το ταξίδι του... Δεν μας είπε τις εμπειρίες του. Ας τον αφήσουμε να μιλήσει μόνο όταν αυτός το θελήσει. Γιατί είναι μάρτυρας ζωής. Της δικής του ζωής. Όλοι είμαστε ταξιδιώτες. Και όλοι κάποτε θα ακούσουμε αυτόν τον ταξιδιώτη. Όπως και αυτός με την σειρά του θα μας υποδεχθεί, με ανοιχτά αφτιά, να ακούσει και τις δικιές μας αναζητήσεις...
Γιατί για αυτές τις αναζητήσεις ζούμε όταν αισθανόμαστε μοναξιά... Όταν δίπλα μας είναι μόνο ο αέρας και η φύση... Και εκείνο το λιοντάρι; Τι απέγινε; Έμεινε στην ζούγκλα του, περιμένοντας να βγάλει από μέσα του τον επόμενο βρυχιθμό...

From "Thoughtograph - Morceaux de Fantasie"

Τι σημαίνει να είσαι «φτωχός»

Χτες έλαβα το παρακάτω κείμενο με e-mail:


Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.
Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του: «Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;» «Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.
Ο γιος απάντησε:
- Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.
- Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές.
- Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι.
- Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα.
- Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας· αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι αυτό.
- Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι.
- Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό,τι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα.
- Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους.
- Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους.

Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του.

Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση: «Σ' ευχαριστώ, πατέρα, που μας δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε.»

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ.
ΑΓΩΝΙΟΥΜΕ ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ «ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ».

Θυμήσου:
Το πιο δυνατό σ'αυτή τη ζωή είναι η ΑΓΑΠΗ. «Αυτή όλα τα μπορεί». Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η διαπίστωση ότι μας αγαπούν γι'αυτό πουείμαστε, ή μάλλον παρά το γεγονός ότι είμαστε αυτό που είμαστε... (Β.Ουγκώ)



Ευχαριστούμε yakin jasmin που μας θύμησες πόσο φτωχοί είμαστε..
(το έγραψα έτσι γιατί δεν ξέρω αν θέλει να φανεί το όνομά του/της)

Οι στροφές στην οδό του ατελείωτου...

Εκείνη η νύχτα θα μου μείνει αξέχαστη..
Εσύ απέναντί μου, αμήχανη.. Εγώ το ίδιο.. Εσύ έπαιζες με τα γυαλιά σου, ενώ εγώ γελούσα νευρικά.. Και στην μέση ένας τρίτος, που απλά ήταν περαστικός. Η επόμενη νύχτα, ήταν μόνο η αρχή.. Δύο αρχές.. Δύο νύχτες συγχωνεύονταν σε μία.. Και μόνο λίγη ώρα μου απέμενε κάθε φορά να σε έχω στην αγκαλιά μου. Δεν αναρωτήθηκα ποτέ τι έκανες στις ελεύθερες ώρες σου. Δεν αναρωτήθηκα τι έκανες όταν δεν ήσουν μαζί μου.. Αναρωτήθηκα, μα και ακόμα αναρωτιέμαι, γιατί εκείνο το φιλί σου ήταν τόσο ξεχωριστό, με δική του γεύση; Γιατί το άρωμα που φόραγες, τότε που με πρωτοαγκάλιασες, το έχω ακόμα πάνω μου..;
Πέρασαν λίγες μέρες.. Λίγες βδομάδες.. Κι όλας δύο μήνες. Και μετά, τίποτα.. Σίγουρα;
Πέρασε ένας χρόνος.. Κύλισε γρήγορα. Ήρθε η ώρα που τα λόγια θα ήταν πλέον περιττά. Και ναι... Ήσουν εκεί, περνούσες, απέναντί μου. Και σου φώναξα. Ήρθες κοντά και σε ρώτησα αν έχεις λίγο χρόνο.. Είπες ναι. Ήταν για μένα η αφορμή. Σε πλησίασα, εσύ προσπαθούσες να κρυφτείς. Σου έδειχνα τα χαρτιά μου, εσύ κρυβόσουν.. Και αυτό με έφερνε όλο και πιο κοντά.. Και ήμασταν ήδη πολύ κοντά. Μέχρι που τα χείλια μας, για άλλη μια φορά μετά από έναν χρόνο ενώθηκαν..Νόμιζα για πολύ καιρό.. Έως και για πάντα. Πόσο ξεγελούν τα φαινόμενα..
Σ΄αγαπώ, μου είπες. Σου είπα να μην βιαστούμε. Και ας αφήσουμε τον καιρό να δείξει.. Δεν άντεξα όμως, και το ξεστόμισα γρήγορα και γω.. Καλό; Κακό; Αυτό το έκρινε το τέλος..
Περάσαμε μαζί δύο χρόνια.. Ο πρώτος χρόνος ήταν μέσα στον έρωτα και την αγάπη.. Τι όμορφα συναισθήματα ε; Δεν υπήρχε ζήλεια. Ναι.. Υπήρχε τυφλός έρωτας.. Όποτε σε άκουγα στο τηλέφωνο να μου μιλάς, νόμιζα πως μου μίλαγε άγγελος. Όποτε σε έβλεπα μπροστά μου, τίποτα άλλο δεν υπήρχε γύρω σου.. Μόνο εγώ.. Εκεί, μόνο εγώ και συ..
Στον δεύτερο χρόνο άρχισε το μεγάλο πρόβλημα.. Ζήλειες και φασαρίες. Ξέρεις.. Αν ένα ποτήρι ραγίσει, μπορεί να μείνει όρθιο.. Μα, εάν σπάσει εντελώς, τότε μένουν απλά γύρω γύρω σπασμένα κομμάτια. Δεν νομίζεις ότι είναι δύσκολο να κολλήσουν αυτά τα κομματάκια; Είναι αδύνατο, σου ειπα.. Αλλά δεν σου γύρισα την πλάτη.. Δεν μου γύρισες την πλάτη.. Στο τέλος, μόνο επιπόλαια φερθήκαμε..
Τώρα, μετά από έναν ολόκληρο χρόνο, έχει μείνει μόνο μια ανάμνηση.. Η ανάμνησή σου, σαν μια καλή παρουσία. Αυτό με κάνει να σκέφτομαι ότι, ναι, άξιζε ο χρόνος που πέρασα δίπλα σου. Κάθε λεπτό και κάθε δευτερόλεπτο.. Δεν ξέρω όμως, αν αξίζαμε τέτοιο τέλος.. Αν αξίζαμε τέτοια κατάληξη.. Επιλέξαμε έναν δρόμο που φαινόταν ατελείωτος. Μα, δίπλα από το ατελείωτο, υπήρξαν δυό στροφές. Και ο καθένας διάλεξε από μία.. Μετά από τόσο καιρό, κοιτάζω κάποιες φωτογραφίες σου, και σκέφτομαι τον τρόπο που σου είχα φερθεί.. Τι είχα κάνει.. Πόσο σκληρός γινόμουν μερικές φορές.. Και ζητώ συγνώμη. Άλλοτε ήρεμα, με ένα τσιγάρο στο χέρι και άλλες φορές με δάκρυα στα μάτια. Τα δάκρυα όμως φύγανε, γιατί ήρθε η ηρεμία. Ξέρω ότι δεν μου δίνεται πλέον η ευκαιρία να σου πω από κοντά την συγνώμη που σου χρωστώ μέσα από την καρδιά μου, μου δίνεται όμως η ευκαιρία να έχω σημαντικές αναμνήσεις από κάποια που άξιζε.. Και ότι αξίζει πρέπει να το προσέχουμε, αλλιώς.. Το κερδίζουν άλλοι.. Ποτέ δεν ένοιωσα έτσι ξανά. Και ξέρω πως, αν ξανανοιώσω, θα μαι πιο προσεκτικός...

From "Thoughtograph - Morceaux de Fantasie"

Μια αγκαλιά..

...σε όλους αυτούς που δεν γιορτάζουν σήμερα

επειδή γιορτάζουν κάθε μέρα.

Χρόνια μας πολλά...

Ενα χειμωνιάτικο πρωί..

Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε το κορμί
και μου ζητούσε μια απόφαση ηρωική.

Πήρα εφημερίδα και στυλό
βρήκα διαμέρισμα φτηνό
τρία νοίκια να το κλείσω
έπιπλα για να το ντύσω
και δεν θέλω να σε ξαναδώ

Ήρθε η νύχτα η σκληρή κι' εγώ
νοιώθω σαν απόκληρη εδώ
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
αλλά ντρέπομαι να σου το πω

Πώς χωρίς εσένα είμαι μισή
δεν πετιέται έτσι μια ζωή
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
μα με κυνηγάει μια φυγή

Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε
το κορμί και μου ζητούσεμια απόφαση ηρωική

Ελένη Βιτάλη

Υ.Γ: Αυτό το τραγούδι είναι αφιερωμένο στην "Lena_zip".. Δεν τα κατάφερα να πάω!!!

Οδός Αναγεννήσεως...

Ποσο μαγικο φανταζει το παλιο εκεινο σπιτι στην οδο Αναγεννησεως…Ενα μικρο διαμερισμα μιας παλιας πολυκατοικιας.Που δεν την πιανει το ματι σου..μα το πιανει η καρδια !Εκει μετακομισα μετα το διαζυγιο..Επιπλα ,ρουχα,οικιακος εξοπλισμος και μια ελπιδα για ενα καλυτερο αυριο.Αδεια η καρδια,αδεια τα συναισθηματα,αδειο το βλεμμα…Μοναξια παντου και ο εντονος ηχος της σιωπης τριγυρνουσε παντου και μου φωναζε με τη δκη της ελεγεια οτι ολα αλλαξαν.Τιποτε δεν θαναι πια το ιδιο..Περασε ενας χρονος…Εβγαινα εξω, να ανασανω ηθελα,θαρρεις κι ειχα αναγκη να νοιωσω οτι ο αερας εκει εξω θα μου ξαναεδινε πισω το χαμενο χρονο σαν ενα αερινο σιροπι..κι ολα θ αλλαζαν ..Σ…. τον λεγανε…συστηθηκαμε…το βλεμμα του το ενοιωθα να κολλαει πανω μου σαν εκεινα τα εντομα που δεν ξεκολλανε απ το δερμα σου..Καθισε διπλα μου..Ημαστε μεγαλη παρεα μα ενοιωθα να ειμαστε οι δυο μας!!Λιγα τα λογια πολλες οι σκεψεις!!Ενοιωσα ενα κυμα χαρας να πλημυριζει το αιμα μου!!Μου μιλουσε κι εγω ειχα καρφωθει στα πελωρια πρασινα ματια του και αισθανθηκα οτι βρηκα το λιμανι μου το απαγγειο μου!!ταιριαζμε σε ολα ,στα θελω,στα πρεπει,στα δεν πρεπει ,στην αποψη για τη ζωη σε ολα..Πηρε ζωη η ζωη μου, το σπιτι μου,η ψυχη μου,γεμισε η αγκαλια μου!!καθε μερα που περνουσε ενοιωθα να γεμιζω κι αλλο…απο αγαπη απο ερωτα απο ευτυχια..Ζησαμε μαζι,προχωρησαμε..σ εκεινο το σπιτι με τα παλια τα σκουριασμενα καγκελα,με τη μυρωδια απ τη σκουρια διπλα…μα εμεις ειχαμε το χωρο μας ηταν η φωλια μας!!Περασαν δυο χρονια??μετακομισαμε..αφησαμε το παλιο μας το σπιτακι κι πηραμε καινουργιο..με ολες τις ανεσεις μεγαλο,ευαερο,με ολα τα κομφορ!!Ζουμε καλα…ζουμε??Που ειναι εκεινο το σπιτακι,η γωνια μας?η φωλια μας?τα σκουριασμενα καγκελα?μα η καρδια γεματη?Περνωντας κατω απ το παλιο το σπιτι στην οδο Αναγεννησεως….μια μαχαιρια καρφωνεται στην καρδια μου..νοσταλγω εκεινη την Αναγεννηση στη ζωη μου!!



γράφτηκε από παπαρούνα

Άνεμος ήρθε..

Ήρθε σαν άνεμος να κλέψει την χαρά μου
να φέρει λύπη, πόνο και σιωπή...
μα δεν κατάφερε να πάρει απ' την καρδιά μου
όσα κρατώ κρυμμένα μέσα εκεί!!!

Ήσουν εσύ, που εκεί τριγυρνούσες..
Κράταγες ζέστη στην δική μου ψυχή
Και είπες όχι, στην φωνή τη δική του
κι έκανες τον άνεμο να μοιάζει με βροχή.

Βροχή απ' αγάπη κι από έρωτα ντυμένη
στα δικά μου τα μάτια, πάντα "αγαπημένη"΄
Που δεν σταματάει μέσα στο χρόνο
κι αντέχει την πίκρα, το δάκρυ, τον πόνο!!!


Y.Γ: Ένα δανεικό ποιήμα αυτή την φορά που τόσο με εκφράζει...Η blogo-φίλη απ'την οποία το δανείστηκα, δυστυχώς έκλεισε το ιστολόγιο της.. Ελπίζω να περνάς πού και πού..

Η παραλία μας

Με φανερη την αμηχανια στην συμπεριφορα του, της επιασε το χερι. Δεν ηξερε και αυτος απο που και πως επρεπε να αρχισει. Την ηξερε τοσο πολυ και συναμα τοσο λιγο.
''Σε ξερω τοσο καλα και σχεδον καθολου'' της ειπε. ''Δεν ξερω πως να σε πλησιασω'' Η απαντηση της ακουστηκε διφορουμενη στα αυτια του ''Θαπρεπε;''
Την περιμενε πολυ καιρο αυτην την στιγμη και τωρα που επιτελους την ζουσε δεν ηξερε τι και πως να φερθει. Ηταν φανερο οτι η αμηχανια δεν αφηνε να σπασει τον παγο και επιστρατευοντας ολα τα αποθεματα της τρυφεροτητας του την πλησιασε πολυ κοντα και την εδωσε ενα μεγαλο φιλι στο στομα.
Η παραλια εκεινη την εποχη και εκεινη την ωρα ηταν τελειως αδεια, ο μονος θορυβος που ακουγοταν εβγαινε απο το λικνισμα των θεορατων δεντρων. Επικρατουσε η νυχτα σιγα σιγα και τα πουλια κουρνιαζαν απο ωρα πολυ μεσα στις ζεστες τους φωλιες. Βρηκαν τα ταιρια τους και ηρεμουσαν πλαθωντας σχεδια , γλυκαινοντας τις ψυχουλες τους.
Μεσα λοιπον σε αυτην την ομορφη φυση δυο μισα προσπαθουσαν να γινουν ενα. Δυο ψυχες μαλακωναν, δυο καρδιες γλυκαιναν την μοναξια τους.
Το γλυκο τη; χαμογελο ζεστανε, οπως τιποτα μεχρι εκεινη την στιγμη, την καρδια του, η λιγο ναζιαρικη φωνη της τον ανεβαζε στα ουρανια το σφιξιμο στην ζεστη της αγκαλια, που ομοιο του ποτε πριν δεν ενοιωσε, του εκανε να διωξει καθε ενδοιασμο που θα μπορουσε να εχει.
Το τσιγαρο απο το στομα της στο δικο του στομα σκετο μελι. Οι αναστεναγμοι της πολυ βαθιοι.
Ο χρονος σταματησε εκει οχι ομως και το γυρισμα των δειχτων του ωρολογίου. ''Ηωρα περασε'' ψυθιρισε γλυκα μεσα στο αυτι του. ''Αυτο ηταν λοιπον'' σκεφτηκε δυνατα. ''κυλλαει ο χρονος τοσο γρηγορα σααν το νερο; Ξεχειλιζουν τα αισθηματα σαν τα ορμητικα νερα των ποταμων;''
Και τωρα τι; Ποτε ξανα θα την συναντησει; ποτε ξανα θα κανει τον χρονο να σταματησει για τους δυο; ποτε θα ξεχειλισουν οι καρδιες;



γράφτηκε από έναν φίλο Άγγελο

Αναμνήσεις... (1ο μέρος)

Ήταν καλοκαίρι, πριν από πολλά χρόνια... μεγάλη παρέα, παιδιά γύρω στα 16. Έφηβοι με την λαχτάρα της ζωής και του έρωτα στην ψυχή μας.
Εμφανίστηκες ένα βράδυ ξαφνικά, μας συστήθηκες... θα παραθέριζες πλέον μαζί μας... σήκωσα την λάμπα και σε κοίταξα. Δεν ήξερα τότε, δεν μπορούσα να φανταστώ όλα αυτά που θα γινόντουσαν... μακάρι να γνώριζα, θα είχα κάνει τόσα πράγματα διαφορετικά!
Από εκείνη την ημέρα όλα άλλαξαν. Όχι δεν σε είχα δει ερωτικά, το ήξερες... ότι τότε δεν γινόταν, υπήρχε κάτι άλλο, ένας έρωτας που θα κατέστρεφες στο διάβα σου.
Ήρθες δίπλα μου σαν φίλος καλός, με ατέλειωτες συζητήσεις κάτω από το φως των αστεριών. Δεν ζητούσες τίποτα μόνο μ' άκουγες ενώ ο άλλος ζητούσε τα πάντα. Δεν πίεζες, τα λόγια κυλούσαν μόνα τους από μέσα μου και εσύ μου το ανταπέδωσες με τα δικά σου λόγια... χείμαρρος της ζωής σου και των συναισθημάτων σου.
Μάθαμε τα πάντα ο ένας για τον άλλον... δεν χρειαζόταν να πω τίποτα στο τέλος, τα καταλάβαινες όλα με την πρώτη ματιά. Ένα όμως δεν μπορούσες να καταλάβεις... γιατί δεν τον άφηνα, γιατί δεν ερχόμουν δίπλα σου. Έμενα στο ψέμα ενώ εσύ ήσουν η αλήθεια, έμενα στον μονόπλευρο έρωτα ενώ εσύ ήσουν η αγάπη, έμενα στην τρικυμία ενώ εσύ ήσουν η γαλήνη... όχι δεν καταλάβαινα τότε, αλλά σύντομα όλα θα άλλαζαν. θα γινόντουσαν όνειρο με μας πρωταγωνιστές και μια κρυφή αγάπη που θα γέμιζε τον κόσμο μας και μια μοίρα αποφασισμένη να γκρεμίσει τα πάντα...
(...συνεχίζεται)

Η ιστορία είναι αληθινή.

Οι λέξεις δεν έρχονται, οι σκέψεις ταξιδεύουν..

Κάτι απ'τα παλιά θυμάμαι κι ελπίζω σύντομα να φέρω νέα..

Είμασταν βράδυ αγκαλιασμένοι
κι απο τον κόσμο ξεχασμένοι,
και με τον ήχο της κιθάρας
ξενυχτούσαμε....

Γράφαμε ονειρα, σ'ατέλειωτα τραγούδια
και τη ζωή μας αγαπούσαμε..

Μα σαν έφευγε το βράδυ κι ήταν μέρα
και τα όνειρα σκορπίζαν στον αέρα,

Σαν ο ήχος της κιθάρας σταματούσε
και η μελωδία της σιωπής ηχούσε...

Εσύ χανόσουν..

Του βουνού την κορυφή ν'αναζητήσεις
και μιάς άλλης την καρδιά να κατακτήσεις!!!

Γένος γραμματικής, Έννοια ποιητικής

Ο έρωτας,
λέξη ευάλωτη
αλλά αρσενική.

Λέξη με άρθρο-στήριγμα
ή λέξη μισή,
«έρωτας», «έρως»,
αλλά η έννοια πάντα κοινή∙
αρσενική.

Έννοια σύντομη
αλλά παθιασμένη,
σαρκική
αλλά ουσιαστική,
παροδική
αλλά ενθουσιώδης.
Αρσενική.

Η αγάπη,
λέξη πληγωμένη
αλλά θηλυκή.

Λέξη με άρθρο-στήριγμα
πάντα
-ή επιδιώκοντας,
το επίρρημα-
αλλά θηλυκή.

Έννοια μακραίωνη
και δυνατή,
φιλήδονη
και σημαντική,
διαρκής
και ξεχασμένη.
Θηλυκή.

Ο έρωτας είναι αρσενικός
αλλά η αγάπη είναι
γυναίκα.

αγαπη ειναι...

Καλημερα σε ολους!καθομαι τοσες μερες και προσπαθω να γραψω ενα ποιημα.δεν μου ερχεται τιποτα..μα τιποτα.θυμαμαι στο γυμνασιο και το λυκειο που εγραφα αμεσως.οταν επιανα χαρτι και στυλο,τα χερια μου επαιρναν φωτια.ομως τοτε αγαπουσα,ενω τωρα?εχω ξεχασει...ξανασκεφτομαι αν ειμαι μελος σε σωστο blog.αναρωτιεμαι μηπως δεν ειμαι και κει που καθομαι σκεπτικη και κατσουφα,πεταγεται η κορη μου απο το διπλανο δωματιο και μου λεει:κουκι(το παρατσουκλι που μου χει δωσει)γιατι καθεσαι ετσι?τι εχεις?σε πειραξε κανεις?θα σκοτωσω τον οποιονδηποτε αν σε ξαναδω ετσι.σκυβει με φιλαει και μου λεει:σ΄αγαπω κουκι!και φευγει.
Τοτε τα ματια μου αρχιζουν να τσουζουν,να τρεχουν...νιωθω μια πεταλουδιτσα να φτερουγιζει στην κοιλια μου.ναι,αυτο ειναι αγαπη.να εχεις τον αλλο διπλα σου και να σου λεει πως σ΄αγαπα χωρις λογο,να νιωθεις σημαντικος γιατι υπαρχει στη ζωη σου,να κλαις απο συγκινηση μονο απο ενα του φιλι.
Σ΄ευχαριστω μικρη που στην ερωτηση τι ειναι αγαπη και δεν ειχα τιποτα να απαντησω με βοηθησες..αγαπη ειναι...ΕΣΥ!

Τα μονοπάτια γνώριμα....

Οι δρόμοι είναι ήδη χαραγμένοι.
Τα μονοπάτια γνώριμα.
Τι να σου πω και τι να πεις!!
Τα είπανε άλλοι για μας
Και είναι αργά…
Είναι αργά πια,
Μ΄ακούς;
Μην γυρίσεις το βλέμμα.
Για κάποιους το φως θα είναι πάντοτε θολό.
Ούτε λεπτό μη με κοιτάξεις καθώς θα χάνομαι.
Ότι θ΄αφήσω πίσω μου είναι ότι μου χάρισες
Κι ότι θα πάρω φεύγοντας είναι ότι έχω κερδίσει….


Μόνο τα βράδια να γυρίζεις πίσω,
να με παίρνεις αγκαλιά και να μου ψιθυρίζεις,
γιατί φοβάμαι,
όταν πέφτει το σκοτάδι τρομάζω,
σε θέλω δίπλα μου,
ν'ακούω τον ρυθμό της ανάσας σου,
τον χτύπο της καρδιάς σου.
Και εκείνη την μυρωδιά από το κορμί σου...
τα βράδια...
να γυρίζεις...
τ βράδια...
μην μ'αφήνεις...


Anastasia....

Ό,τι πιο ερωτικό από μένα

"Δε θα 'ταν σήμερα Δευτέρα
αν δεν ξυπνούσαμε μαζί
δε θα 'χε όνομα η μέρα
αν δεν της έδινες εσύ.
Δε θα ΄ταν η βροχή να πέφτει
αν δε μας έβρεχε μαζί
δε θα 'χα εικόνα στον καθρέφτη
αν δε με κοίταζες εσύ."

Περάσαμε τόσο όμορφα μαζί αυτές τις μέρες. Και πόσο όμορφα συναισθήματα γεμίζεις την καρδία μου!


"Έχω ανάγκη να βουλιάξω
μέσα στο πιο βαθύ σου βλέμμα."

Με κοιτάζει με δυό μάτια τόσο λαμπερά και με ζεσταίνεις. Σε πιάνω να με κοιτάζεις - να με χαζεύεις όπως λες- συχνά πυκνά, σε ανύποπτες στιγμές.


"Όλα είναι ίδια αν δεν τ' αγαπάς
όλα μένουν ίδια άμα δεν τα πας."

Πόσο αλλάξαμε αυτά τα 2 χρόνια! Γίναμε σαφώς καλύτεροι. Μάθαμε ο ένας από τον άλλο. Και ξέρω καλά πως συμφωνείς κι εσύ ότι είμαστε πιο καλά τώρα.


"Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ, το όνειρο της μέρας.
Μικρή πατρίδα, σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ, ανάσα μου κι αέρας."

Δε θα βαρεθώ ποτέ να σου ψιθυρίζω αυτούς τους στίχους. Ούτε και το πόσο σ' αγαπάω. Αλλά και το πόσο σε χρειάζομαι.


"Μα όποιος στ' αλήθεια ερωτευέται
κάνει τον πόνο προσευχή
βαρκούλα κάνει το φιλί
και ξενιτεύεται."

Πόσες και πόσες προσευχές! Και πριν και σε γνωρίσω και μετά. Πριν για να σε φέρει ο Θεός κοντά μου. Μετά για να κρατάει την αγάπη μας στα χέρια του σαν τον πιο πολύτιμο θησαυρό.


"Σαν δυό φωτάκια βραδινού αεροπλάνου
τα δυό σου μάτια και χαράζουν τον αέρα.
Η αγκαλιά σου είναι η σκάλα του Μιλάνου
κι εγώ απόψε έχω επίσημη πρεμιέρα."

Λυτρωτική αγκαλιά. Σφιχτή. Όπως ακριβώς μ' αρέσει. Αλλά μόνο η δική σου, ερωτική αγκαλιά.


"Σ' ακολουθώ
σ' αγγίζω και πονάω
κλείνω τα μάτια
και σ' ακολουθώ."


(Ευχαριστώ πολύ τη Χριστίνα για την πρόσκληση να γράψω στο ιστολόγιο αυτό. Ξεκινάω με μια ανάρτηση που υπάρχει και στο δικό μου ιστολόγιο. Θεώρησα ότι ταίριαζε απόλυτα κι εδώ και την δημοσίευσα τελικά και στα 2 ιστολόγια. Είμαι η lena_zip και ελπίζω να σας αρέσω. Τα φιλιά μου.)

μια ζεστη καλημερα!

καλημερα σε ολους!θελω να πω ενα μεγαλο ευχαριστω στη χριστινα που με δεχτηκε στην παρεα της.μετα θελω να χαιρετησω αυτη την υπεροχη παρεα και να πω πως ειμαι πολυ χαρουμενη που θα γραφω και γω εδω με σας.ο ερωτας ειναι ενα θεμα που με απασχολει οπως ολους μας αλλωστε!καλη αρχη και καλη συνεχεια λοιπον...

Μια ειρωνεία στον έρωτα

Δε μ’ αγαπάς.
Κι εγώ χαμένη σ’ ένα κόσμο
να σε περιμένω.
Ήρθες
και φεύγεις,
έχτισες τόσα μα
τα γκρεμίζεις όλα.
Τι θράσος…

Μόνη έφτασα εδώ,
όχι, ψέματα,
με οδηγό την αγάπη σου –ή μήπως την αγάπη μου;
Γιατί πολλοί λένε πως
το να αγαπάμε μας ανεβάζει ψηλά,
όχι το αν μας αγαπάνε.

Μόνη έχτιζα τόσο καιρό
ή μήπως με ουραγό τη θύμησή σου;
Γιατί μάλλον σε φαντάστηκα,
πάλι,
μόνη μου,
παρά υπήρξες αληθινός.

Και μόνη μένω στο τέλος,
να ρίχνω στη φωτιά όσα πέταξες.
Γιατί λένε ότι έτσι
πρέπει να δίνεται κανείς στον έρωτα,
με όλο του τον εαυτό.

Κι ας μένει πάλι μόνος.

Δε μ’ αγαπάς.
Κι εγώ χαμένη σ’ ένα κόσμο
χωρίς να περιμένω τίποτα πια.
Δεν ήρθες ποτέ
και φεύγεις,
τα έχτισα όλα εγώ μα
τα γκρεμίζεις εσύ όλα.
Τι ειρωνεία…

γράφτηκε από Χριστίνα Γεωργαλλή

Δώρο αγάπης..

Ανάμεσα μας κάθε μέρα κυκλοφορούν τόσο ερωτικοί άνθρωποι γεννημένοι νομίζεις μόνο για το συναίσθημα του έρωτα και της αγάπης…Όταν είδα τον σύνδεσμο από το Χριστινάκι- όπως το λέω εγώ- για να συμμετέχω σε αυτό το blog σκέφτηκα πως πρέπει να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό και να αφήσω σημάδια από αγάπες και έρωτες..από πόνους και γελάκια μέσα στην νύχτα ή στην παγωνιά του δρόμου…
Συχνά, λαμβάνω e-mail άλλοτε ερωτήσεις, άλλοτε ευχές, φωτογραφίες, ιστορίες, ανακοινώσεις…αλλά χθες έλαβα και ένα δωράκι από την αγαπημένη σε όλους μας,xaroylita.

Το μεταφέρω εδώ...(το κείμενο είναι από την προσωπική της συλλογή όπως μου γράφει,άκρως ερωτικό,δώρο για τούτο εδώ το blog!)

Έκλεισα τα μάτια μου

και είδα τη μορφή σου

άγγιξα τα χείλη σου

κι ένιωσα την πνοή σου...

Άπλωσα τα χέρια μου

σε πήρα αγκαλιά μου

σαν μελωδία ήχησε

ο χτύπος της καρδιάς μου..

Άναψα τ'αστέρια σου

κεριά να με φωτίσουν

για πάντα την καρδούλα μου

με φως να πλημμυρίσουν..

Εγώ η neni συμπληρώνω....

Πάντα να κρατάμε "ανοιχτή" την καρδιά μας...

Όσες πληγές κι αν έχει...

Όσες φορές και να φωνάζει μέσα στην σιωπή...

Πάντα κατακκόκινες να είναι οι μέρες της ζωής μας όπως είναι ο έρωτας και το αίμα...

Σας ευχαριστώ για αυτή την αγάπη...

Την xaroylita όσοι δεν την γνωρίζουν μπορούν να την ανακαλύψουν κάνοντας ένα απλό κλικ πάνω στο σύνδεσμο...

http://xaroylita-online.blogspot.com/

Πολλά φιλιά...

Ο... "πρώτος" έρωτας (του μπλοκ)!

Λοιπόν, αυτή είναι η πρώτη ανάρτηση στο καινούριο μπλοκ! Αφού δεν είχα χρόνο για να γράψω κάτι δικό μου, αποφάσισα να αναρτήσω για τον έρωτα ένα ποίημα, κατά τη γνώμη μου το ωραιότερο ποίημα για τον έρωτα -από όσα έχω διαβάσει ως τώρα τουλάχιστον. Πάντα όμως αφήνω ανοιχτό το ενδεχόμενο να εκπλαγώ από κάποιο άλλο. Γι' αυτό άνοιξα το μπλοκ και φυσικά περιμένω τα.. αριστουργήματά σας! Ελπίζω να με βγάλετε ασπροπρόσωπη. Φιλάκια!

Ο Πληθυντικός Αριθμός
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

Ο έρωτας
όνομα ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν ,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού
γένους ανυπεράσπιστου.
πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός :
οι φόβοι
οι φόβοι
για όλα από εδώ και πέρα.

Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων
ενικού αριθμού
μόνον ενικού αριθμού
και άκλητη
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικό ,γένους θηλυκού
ενικός αριθμός.
πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από εδώ και πέρα.

ΥΓ Πολύ σύντομα θα γράψω κάτι δικό μου και θα επιστρέψω (χιχιχι)...

γράφτηκε από Χριστίνα Γεωργαλλή